________________
મો પ્રાચીન સ્તવનાદિ સંગ્રહ
૨૦૫
ઢાળ ચોથી હવે સાસુ વહુ રે વાત કરે, હરડે હર્ષ ન માયરે, પિષહ પડિકમણાં નિત્ય કરે, રાજ ઉપાશ્રયે જાય,
જીવદયાને પાળીએ. ૧ ચોમાસાના ચાર માસમાં, ઉપજે જીવ અનંતરે તે કેમ છાણ માટી લીજીયે, સમજી પાળે ગુણવંતરે. જીવ૦ ૨ નરનારી સહુ સાંભળે, હિંસા ન કરજે કેઈરે; હિંસા કરતાં જે જીવને, નરકમાં વાસજ હાયરે. જીવ૦ ૩ નરકનાં દુઃખ છે મોટકા, હિંસા કરણ હારરે, પરભવ જાતાં રે પ્રાણીયા, પરમાધામીના ત્રાસ રે. જીવ-૪ કરવતથી તુજને કાપસે, રાડ પડાવશે જેમ રે; ભાલા માથેજ બેસશે, દુઃખડા ભેગવીશ એમ. જીવ. ૫ બરછી ભાલાથી વધશે, વાણમાં ઘાલી પીલશેરે, શરણું કે નહિ તાહરે, ચેતન ચીત્તમાં ચેતેરે. જીવ. ૬ અગ્નિકુંડમાં બાલશે, ચીસ પાડીશ અપાર; માતા પીતા ભાઈ વહુ નહિ, કેઈ છોડાવણહારરે. જીવ૭ દયા નહિ આવે તુજ ઉપરે, દેશે અતિ ઘણું દુઃખ કીધાં કર્મ જે ભેગ,કયાંથી મલશે હવે સુખરે. જીવ- ૮ નર્કની વેદના એમ સાંભળી, હૃદયે ધરજે નરનાર જીવનની જયણુ પાલશે,કરશે આતમ ઉદ્ધારરે. જીવ ૯
