________________
શ્રી વિદ્યાસાગરસૂરિ શિરોમણ, અચળ ગચ્છ સહાયા; મહિયલમહિમાઅધિકબીરાજે, દિનદિને તેજસવાયા.આઘા૦ ૧૩. વાચક સહજ સુંદરને સેવક, હરખ ધરી ચિત્ત આણું; શિયળ ભલીપેરે પાળે ભવિયણ, કહે નિત્ય લાભ એ વાણી.
આઘા૦ ૧
ઝાંઝરિયા મુનિની સજઝાય. પાસ જિણેસર સમરતાં પાતિક જાયે દૂર ક્રોધાનવ સવિ ઉપશમે, નાસે મિથ્યા ભૂર. ઉત્તમ મુનિવર થયાં, તેહનાં ગુણ અવદાત; એક ચિત્ત કરી ગાવશું, ઝાંઝરીયે અણગાર. ઉત્તમનાં ગુણ ગાવતાં, ગુણ આવે નિજ અંગ; મિથ્થામતિ દરે ટળે, પામે સમક્તિ સંગ ધીર વીર ગુણ આગલો, વૈરાગી શિરદાર; અવનીતલે જે અવતર્યા, કરવા પર ઉપકાર. મુજ મન હરખે તે ભણી,મુનિ ગુણ ગાવા કાજ; જીભે વસે શારદા, ગુરૂ મુજ કરશે સાજ.
ઢાળ ૧લી, સરસ્વતી ચરણે શીશ નમાવી, પ્રણમી શ્રીગુરૂ પાય રે; ઝાંઝરીયા બષિના ગુણ ગાતાં, ઉલટ આજ સવાય રે; ભવિજન વંદે મુનિ ઝાંઝરીયે, સંસાર સમુદ્ર તે તરીયો રે; સકલ સહ્ય પરિષહ મન શુધ્ધ, શીયલપણે કરી ભરી રે; ૧ ઠાણપુર મકરધ્વજ રાજા, મદનસેના તસ રાણું રે; તાસ સુત મદનભ્રમ બાલુડે, કીતિ જસ કહેવાણી રે ભ૦ ૨
