________________
૧૫૭
નાનપણથી લકસંજ્ઞા નહિ અને લોકોનું અનુકરણ નહિ. પિતાને ભાગીદારીમાં કોન્ટ્રાકટનો ધંધે, તે ત્યાંય ભાગીદારને કહેલું કે બીજા કેન્દ્રાકટરે સિમેન્ટ, લોખંડ કાઢી લે તે આપણે નથી કરવું. સિમેન્ટ છે તે મકાનનું લેાહી છે અને લેખંડ એ હાડકાં છે. ભૂખ્યા મરીશું પણ અનીતિ નહિ કરીએ.
આવા કારણામૂર્તિ એ. એમ. પટેલની મહીં અને ૧૫૮ને જુલાઈ માસમાં સુરતના સ્ટેશને ત્રણ નંબરના પ્લેટફોર્મ પર છેલા બાંકડે, સંધ્યાકાળે “દાદા ભગવાન” પ્રગટયા. સોનગઢથી વડોદરા પાછા વળતાં ગાડી માટે બેઠેલા અને એકાએક સંપૂર્ણ આમપ્રકાશ ઝળ.
ત્યાં જ આખા બ્રહ્માંડ દર્શન જ્ઞાનમાં ઝળકયું. એક કલાક એ સ્થતિ રહી, જેમાં “પોતે કોણ છે ? આ જગત શું છે ? કેવી રીતે ચાલે છે? ભગવાન કોણ? મુકિત શું ? વિાં. બ્રહ્નડનાં સર્વે રહસ્યો ઝળક્યાં અને ત્યારબાદ એ જ આ સ્થતિ નિરંતર રહેવા માંડી.” તે સમયની સ્થિતિનું વર્ણન કરતાં તેઓશ્રી કહે છે, “૧૯૫૮માં આ જ્ઞાન પ્રગયું ને અમે જ્ઞાની થયા. તે પહેલાં તે અમેય અજ્ઞાની હતા. અહંકારી હતા તે નિરઅહંકારી થયા. તે ઘડીએ બાંકડા પર બેઠા હોવા છતાં સિદ્ધગતિમાં બેઠા તેવું પાર વગરનું સુખ વત્યુ અને આ કુદરતી જ બન્યું – This is but natural. - ત્યાર પછી ચાર વર્ષે ૧૯૬૨માં તેઓના કુટુંબી ભત્રીજા ચંદ્રકાંતભાઈના નિમિતે આ અજોડ જ્ઞાનના દરવાજા ઉઘડયા અને ત્યારથી તે એમના દેહવિલય સુધી હજાર પુણ્યશાળીઓને એમના નિમિત્તે એક કલાકમાં અક્રમ વિજ્ઞાનની અલૌકિક અનન્ય સિદ્ધિ-કૃપાથી આત્મજ્ઞાન, તથા લાયક સમકિત પ્રાપ્ત થયા. તે સવે “મહાત્માઓ” ત્યારથી નિરંતર શુદ્ધાત્માના લક્ષ, પ્રતીતિ અને અનુભવ સાથે અને આધિ, વ્યાધિ, ઉપાધિમાં પણ નિરંતર નિરાકૂળ સમાધિમાં રહે છે. પિતાના દેશે જોઈ તેને ખપાવતાં, ક્રોધ, માન, માયા, લેજના સંયમધારી દેહાધ્યાસ વિનાના આ મહાત્માઓ આ દુષમકાળમાં પણ સંપૂર્ણ નિરાકૂળતા અને શાંતિ સાથે મોક્ષને માગે છે.
આ વિપરીતકાળમાં અનતી સિદ્ધિઓ સાથે આ જ્ઞાનાવતાર પ્રગટ થયે હતે !