________________
૧૩૧
દાદાશ્રી: એ હમણે થોડા વખત સારું કરશે. આપણું અક્રમ ચાલશે. ત્યાં સુધી. પછી નહી. આપણે તે થોડા-વખતનું સૂર્યનારાયણનું અજવાળું છે. ડા-વખત માટે. પછી અંધારું ઘેર પાછું.
પ્રશ્નકર્તા : પણ સૂર્ય આથમી જાય છે તેય એને કંઇક તે પ્રકાશ રહે છે. ,
દાદાશ્રી : હા, રહેશે. પણ અમુક વર્ષ સુધી રહેશે. પછી પાછું ઊડી જવાનું ને. પ્રકાશ રહેવાને તે ખરો- એમને એમ ગળ્યું નથી આ.
આ જેવું નહી પડે. આ જે ખરાબ જેવું છે ને. એવું નહીં જવું પડે.
જેને જગત સ્વીકારશે, તેનુ ચાલશે !
પ્રશ્નકર્તા : આ૫ કહે છે કે મારી પાછળ ૪૦-૫૦ હજાર રડનારા હશે, પણ શિષ્ય એકય નહી હોય. એટલે તમે શું કહેવા માંગો છો?
દાદાશ્રી : મારે શિષ્ય કોઈ નહી હોય. આ કંઈ ગાદી નથી. ગાદી હોય તે વારસદાર થાયને ! તમે પિતરાઈ તરીકે વારસદાર થવા આવે. અહી તે જેનું ચાલશે તેનું ચાલશે. જે બધાને શિષ્ય થશે તેનું કામ થશે. અહી તે લેકે જેને સ્વીકારશે તેનું ચાલશે. જે લઘુતમ થશે. તેને જગત સ્વીકારશે !
પડઘા સૈકાઓ સુધી ! પ્રશ્નકર્તા : તે પછી અમે જે મહાત્માઓ પાછળ રહીશું, એ શું કરશે ?
દાદાશ્રી : આ બધા જે છે તે સામા માણસોને બધાને આ વિચારો દેખાડશે.
પ્રશ્નકર્તા કે, અમારા દાદા આવું કહેતા'તા દા. તેમ કહેતા'તા? દાદાશ્રી : ના, એમ નહી. જાતે જ પછી કહેવાનું.
પ્રશ્નકર્તા ઃ એ તે કોઈ માને નહી. એ વચનબળ જોઈએ ને? એમ તે કઈ માનતું હશે ? કેઈ આ જગતમાં લેક માને ?
દાદાશ્રી : પણ જેટલા થાય એટલા તે કહેશે જ. પછી બીજા બધા દાદા કહેતાં'તા, એમ કરીને કહેશે. પોતાની પર્સનાલિટી હોય તે સામે એકસેપ્ટ કરે.
પ્રશ્નકર્તા : એ તે ચાલીસ હજારમાંથી એકેય એ નથી દેખાતે. અત્યારે તે નથી દેખાતે, પણ ભવિષ્યમાંય નહી દેખાય એકેય ?
