________________
મારી ગેરહાજરી પછી આ પરંપરા ચાલ્યા જ કરવાની. થોડા કાળ પછી આ પરંપરાય ઊડી જશે પાછી. પછી પાછું બીજુ કશું આવશે. આ તે જગત ચાલ્યા જ કરે છે.
કંઈક પ્રકાશ તે રહેવાને !! પ્રશ્નકત : જેમ અત્યારે આ શ્રીમદનું ચાલે છે, ભગવાન મહાવીરનું ચાલે છે, જે પાછલા યુગપુરુષનું ચાલે છે. તમારા ગયા પછી મહાત્માઓ તે કદાચ શિષ્ય થઇને રહેશે, પણ આ જગતના લેક શું કરશે ?
દાદાશ્રી : શું કરવાનું ? ગુરુ પાસે બેસે બધાં. પ્રશ્નકર્તા : પણ ગુરુ તે છે નહીં. તમે ને ?
દાદાશ્રી : કહેવા માત્રને ગુરુ તે ખરાને ! પિતાની દૃષ્ટિમાં તે આખા જગતને હું શિષ્ય છું, પણ કહેવાના તે ખરાં ને.
પ્રશ્નકર્તા : એ તે મહાત્માઓ માનશે. પણ બહારને, જે હિન્દુસ્તાનની જનરલ પબ્લિક છે. એ નહી માને. એમની વાત કરું છું.
દાદાશ્રી : હા, જનરલ તે ના માને. પ્રશ્નકર્તા ઃ હા, તે એ શુ કરશે પછી ? દાદાશ્રી : આપણે શું જરૂર, શું કરશે ? પ્રશ્નકર્તા : આપણે શું જરૂર, એવું કેમ બેલાય ? દાદાશ્રી : પણ એ તે બધા એમની સમજણ પ્રમાણે જ કરેને!
પ્રશ્નકર્તા ઃ તે પછી ત્યાં તે ગુરુ જોઈએને. અક્રમના ગુરુ પાકશે પાછા ?
દાદાશ્રી : એ તે એવું જ પાછું, આ તે અપવાદ કેક ફેર ઉત્પન્ન થાય . ખરે ધેરી રસ્તે તે પેલે જ ને !
પ્રશ્નકર્તા : પણ તમારા મંદિર તે લેક બાંધવાના, સ્ટેચ્યું મૂકવાનાં. બધુંય કરવાનાં અને માથા ફોડશે જ ને ? જેમ આ શ્રીમદના આશ્રમ બાંધ્યા છે, એવું બધું તે કંઈ કરવાના જ ને ?
દાદાશ્રી : એવું જ કરવાનાં. એ તે સારું કર્યું 'તું. આ તે એથીય ભૂંડું કરશે હવે.
મનકર્તા : એને માટે હું કરું છું કે કંઈક કરવાનું કહું છું. એ ભૂંડું ના કરે ને વધારે સારું કરે. એના માટે.
