________________
સતી બંસાલા-૨ કપટી-પ્રપંચી નથી. પુત્રના મેહને કારણે લાચાર થઈને મારે તારી સાથે આ કપટ કરવું પડ્યું છે. એક ભવિષ્યવેત્તાએ દાવાની સાથે એ કહ્યું હતું કે જે બાર વર્ષની કઈ સુલક્ષણા કન્યા સાથે એનાં લગ્ન કરવામાં આવે તે આ મુકનસિંહ આયુષ્યવાન બને. નહીંતર છ મહિના પછી તે ચાલ્યા જશે. માની જેમ તારે એનું પાલન કરવાનું છે. તારાં પુણ્યો તારા સૌભાગ્યની રક્ષા કરે.
–પિતા તુલ્ય તારા સસરા-રાજા જયસિંહ.”
આ પત્ર લખીને મુકનસિંહના ગળામાં બાંધી દીધે. ધીરે પગલે ધાવમાતા બાળક મુકનસિંહને બાથમાં લઈને બંસાલાન શિબિરમાં પહોંચી. તે નિશ્ચિત રીતે સૂતી હતી. બાળક પણ સૂતે હતે. ધાવે બાળકને બંસલાની નજીક ચુપચાપ સૂવડાવી દીધું અને દબાયેલા પગલે પ્રયાણ કર્યું.
રાતમાં તે તેમને યેજને દૂર નીકળી જવાનું હતું, એવો નિશ્ચય તેમને હતે. અહી બાગમાં પતિ-પત્ની-બે જ એકલાં રહી ગયાં. સન્નાટો અને રતબ્ધા સાથે લઈને રાત પ્રભાતની તરફ આગળ વધી રહી હતી.
પથારીમાં પેશાબ કર્યા પછી મુકનંસિંહ રડવા લાગ્યો. બંસાલાની સાડી ભીંજાઈ ગઈ. તે ચેકીને ઊઠી.
