________________
૪૪૦
એ બધવ મળીને તિહાં રે ભાઇ, વાત કરે કરૂણાય; દુઃખ સાલે દ્વારિકા તણ્રે ભાઈ, અબ કીજે કત્રણ ઉપાયરે માર કાર દ્વારિકાની સાડીબારે ભાઈ, કહાં ગજલને ઠા$; સજ્જનના મેળા કિ હાર ભાઈ, ક્ષણમાં હુવા ઘણા ઘાટર. મા૦૩
હાથી ધાડા રથ ભલે રે બાઇ, બેતાળી શ્વેતાળી લાખ; અડતાળી ક્રોડપાળા હુતારે ભાઇ,ક્ષણમાં હુઇગયા રાખ૨ે. મા૦૪
હળધરને હરજી કહે ૨ ભાઈ, ધિક કાયરપણું મેય; નગરી ખળે મુજ દેખતાં રે ભાઈ,મુજ જોર ન ચાલે કાયરે, માપ
નગરી બળે મુજ દેખતાંરે ભાઈ, રાખી ન શકુ? જેમ; ઇંદ્ર ધનુષ મે ચડાવીરે ભાઇ,એ બળ ભાગ્યુ કેમરે. મા
જેણી દિશે જોતાં તેણી દિશેરે ભાઈ, સેવક સહસ્ર અનેક, હાથ જોડી ઉમા ખડારે ભાઈ, આજ ન દીસે એક રે.મા૦ ૭
મેાટા મેટા રાજવીરે ભાઈ, શરણે રહેતા આય; ઉલટા શરણો તાકીયા રે ભાઇ, વેરણ વેળા આય ૨, મા૦
.
વાદળ વીજ તણી કરેરે ભાઇ, ઋદ્ધિ બદલાયે સાય; ક્રમ દાડીલી મે આપણા રે ભાઈ,સાન ઢીયે કાઈ ર. મા૦ ૯
મહેલ ઉપગરણ આયુધ ભળે રે ભાઈ, બળે સહુ પરિવાર; એ આપદા પુરી પડીરે ભાઈ, કીજે કત્રણુ વિચાર રે. મા૦૧૦
વળતાં હળધર એમ કહે રે ભાઈ, પ્રગટયાં પૂર્વનાં પાપ; બીજા તા સઘળુ રહ્યુ રે ભાઈ, માંહિ બળે માય બાપ રે, મા૦ ૧૧ દાનુ બધવ માંહે ધસ્યા રે ભાઈ, નગરીમાં ચાલ્યા જાય;
