________________
૪૮
૧. ૧૦
૨૧ મેતારક મુનિની સઝાય. ધન ધન મેતારજ મુનિ, જેણે સંયમ લીધે
જીવદયાને કારણે, જેણે કેપ ન કીધા. ધર મા ખમણને પારણે, ગોચરી જાય
સવનકાર તણે ઘરે પહોંચતા મુનિરાય. ધ. સેવન જવ શ્રેણિકના, ઋષિ પાસે મૂકી
ઘર ભીતર તે નર ગયે, એક વાત ન ચૂકી. ધ. ૩ જવ સઘળા પંખી ગળે, મુનિવર તે દેખે,
તવ સોની ઘર આવીઓ, જવ તિહાં ન દેખે, ધ૦ ૪ કહો મુનિવર જવ કિહાં ગયા, કહોને કાણે લીધા
મુનિ ઉત્તર આપે નહિ, તવ ચપેટા દીધા. મુનિવર ઉપશમ ભર્યા, પંખી નામ ન ભાસે;
કાપ કરીને એમ કહે, જવ છે તુમ પાસે. ધ. જવ ચર્ચા રાજા તણા તું તે મેટ ચોર,
આળા ચર્મ તણે કરી, બાંધે મસ્તકે દોર. ધ. ૭ નેત્ર યુગલની વેદના, નીકળી તત્કાળ;
કેવળજ્ઞાન તે નિર્મળું, પામી કીધો કાળ, ધ, ૮ શિવ નગરી તે જઈ ચડયો, એવો સાધુ સુજાણ;
ગુણવંતના ગુણ જે જપે, તસ ઘર કલ્યાણ ધ. ૯ નવ કન્યા તેણે તજી, કંચન કાડી,
નવ પૂરવધર વીરના, પ્રણમું કર જોડી.
