________________
૩૮૭
ઢાળ પાંચમી-ભાષા. સામિઓ એ વીર જિર્ણ, પુનિમચંદ જિમ ઉલ્લસિસ, વિહરિઓ એ ભરહવાસમ્મિ, વસિ બહેતર સંવસિઆ ઠવતા એ કણય પઉમેરું, પાયકમળ સંઘહિ સહિય; આવીઓ એ નયણાણંદ, નયર પાવાપુરી સુરમહિય. ૩૨
પેખિઓ એ ગાયમસામી, દેવશર્મા પ્રતિબંધ કરે, આપણુ એ ત્રિશલા દેવી-નંદન પહોત પરમ પએ વળતાં એ દેવ આકાશ, પખવી જાણિય જિણ સમે એ; તે મુનિ એ મન વિખવાદ, નાદ ભેદ જિમ ઉપનો એ. ૩૩ - કુણુ સમો એ સામિય દેખી, આપ કહે હું ટાલિયો એ, જાણતો એ તિહુઅણ નાહ લેક વિવહાર ન પાલિઓ એ, અતિ ભલું એ કીધલું સામી, જાણ્યું કેવલ માગશે એ ચિંતવીયું એ બાળક જેમ, અહવા કેડે લાગશે એ. ૩૪
હું કિમ એ વીર નિણંદ, ભગતે ભેળો ભેળવ્યો એ આપણો એ અવિહડ નેહ, નહિન સંપે સાચવ્યો એ સાચો એ તુંહી વીતરાગ, નેહ ન જેણે લાલિઓ એ ઈણ સમે એ ગોયમ ચિત્ત, રાગ વૈરાગે વાળિઓ એ.
૩૫ આવતું એ જે ઉલટ્ટ, રહેતું રાગે સાહિઉં એ કેવલ એ નાણ ઉપન, ગોયમ સહેજે ઉન્માહિએ એક તિહુઅણ એ એ જય જયકાર, કેવલ મહિમા સુર કરે એ ગણહર એ કરય વખાણ, ભવિયણ ભવ ઈમ નિસ્તરે એ.
૩૬
