________________
૨૧૫ આજ મેં નવું નાટક દીઠું, જોતાં બહુ લાગે મીઠું નાચ શીખી કિહાંથી નારી, સુણી રોષે ભર્યો નૃપ ભારી. ૫૦ ૧૦ કહે નાચ શીખ ધણી વેલા, લેઈ પુત્ર બાહિર દીએ લા; કરથી વિછોડો તે બાલ, નૃપ હાહા કરે તત્કાલ. ૧૦ ૧૧ પુરદેવ વિચેથી લેતાં, ભુંય સિંહાસન કરી દેતાં, રાણ હસતી હસતી જુએ હેઠું, રાજાએ કૌતુક દીઠું. ૫૦ ૧૨ લેક સઘળા વિસ્મય પામે, વાસુપૂજ્ય શિષ્ય વન ઠામે, આવ્યા રૂપ સેવન કુંભ નામ, શુભવીર કરે પ્રણામ. ૫૦ ૧૩
ઢાળ બીછ.
( પાઈની દેશી. ) ચઉ નાણી નૃપ પ્રણમી પાય, નિજ રાણીનું પ્રશ્ન કરાય આ ભવ દુઃખ નવિ જાણ્યા એહ, એ ઉપર મુજ અધિક નેહ૧ મુનિ કહે છણ નગરે ધનવતે, ધનમિત્ર નામા શેઠ જ હતો; દુર્ગધા તસ બેટી થઈ કુબ્બા કુરૂપ દુર્ભગા ભઈ. ૨ યૌવન વય ધન દેતાં સહી, દુર્ભગપણે કઈ પરણે નહિ, નૃપ હણતાં કૌતવ શિષ્યણ, રાખી પરણાવી સા તેણ ૩ નાઠે તે દુર્ગધા લઇ, દાન દેતાં સા ઘેર રહી; જ્ઞાનીને પરભવ પૂછતી, મુનિ કહે રૈવતગિરિ તટ હતી. પૃથ્વીપાલ નૃપ સિદ્ધિમતી, નારી નૃપ વનમાં ક્રીડતી; રાય કહે દેખી ગુણવંતા, તપસી સુનિ ગોચરીએ જતા. ૫ દાન દીયાં ઘર પાછા વળી, તવ ક્રીડારસે રીસે બળી -
