________________
૩૦૪
અe | ૮ સેવક મુખથી વાત જ જાણી, બહેને મુહપત્તિ દીઠી રે,નિશ્ચય ભાઈ હણાયો જાણી, હઈડે ઊઠીઅંગીઠીરે અગાલાવિરહ વિલાપ કરેરાયરાણી, સાધુની સમતા વખાણી રે, અથિર સંસાર સંગે જાણી,સંજય લીયે રાય રાણી રે. અ ગા આલેઈ પાતક સાવિ જીંડી કઠિણ કર્મને નિંદી રે,કુકર તપ કરી કાયા ગાળી, શિવસુખ લહે આણંદી રે. અ૧૧ ભવિયણ એહવા મુનિવર વંદી, માનવભવફલ લીજે રે, કોડી મુનિ મોહન વિનવે, સેવક સુખીયા કીજે રે. અહી ૧રા
श्री जंबुस्वामीनी सज्झाय રાજગૃહી નગરી વસે, ત્રષભદત્ત વ્યવહારી રે, તસ સુત જંબુકમર નમું બાળપણે બ્રહ્મચારી રે. ૧જમ્મુ કહે જનની સુણે, સ્વામી ધર્મો આયા રે, દીક્ષા લેશું તે કને, અનુમતિ ઘો મોરી માયા રે. જમ્મુ ( ર છે મા કહે સુણ બેટડા, વાત વિચારી કીજે રે, તરુણપણે તરુણ વરી, છાંડી કેમ છૂટીજે રે. માય કા આગે અરણિક મનિવરા, ફરી પાછા ઘરે આવ્યા રે નાટકણી નેહે કરી, આષાઢભૂતિ ભોલાયા રે.માનાકા વેશ્યા વશ પડ્યિા
