________________
૨૧૭
રે. છેલ્લા ત્રુટક રહ્યો બાલ યૌવનકાલ તરુણું,ચિત્ત હરણી નિરખતો, ઘરભાર યુત્તે પંખુ, મદવિગુજ્જો પોષતે આનંદ આણી જિનવાણી,ચિત્ત જાણું જાગીએ, ચરણ પ્રમોદ સુશિષ્ય જપે, અચલ સુખ એમ માગીએ. ૧૦ ઇતિ સંપૂર્ણ
वणजारानी सज्झाय પરદેશીને કાંઈ પતીઆર,ટાંડે લેરે ચલે વિણજા-પરદેશી જબલગેબતીઓને તબલગે દૂતીઆં, તેરે મંદિર ભયોરે ઉજાલે-પરદેશી જલગએ તેલ ને બુઝગએ બતી, તેરે મંદિર ભયે રે અંધારે પરદેશી ટાંડ લાગુદગલીકા સાંઠા મીઠા, ગાંઠે ગાંઠે રસ ન્યા, પરદેશી તીર્થમેલે જે હાટ બનાયા, વિખરતાં નહી વારે. પરદેશી ટાંડે રાા તન યૌવન તેરી આવે અથિર હે જેસી સુપનકી માયા, પરદેશી ચક્રવતી હરિ બલદેવા, જ્યે આવ્યા ત્યું જાયા–પરદેશી ટાંડો ડા લાખ ચોરાશી યોનિમેં ભમીયા,દઃખનો નાવ્યો પારો–પરદેશી અબ ચેતન તેરે જેગ મિલ્ય હે, જિનવર વચન વિચારો–પર દેશી ટાંડેપાકા કાયા નગરમેં હાક પડી જબ, ૧ ગુંદરીજારના.
