________________
[૬૮]. સુતને શીખ૪ દીચે, ભણવા મત જાજે છે કે, શું કંઠ શેષ કીયે. જે ૨ ! તેડવા તુમને છે કે, અધ્યારૂ આવે, તે તસ હણ છે કે, પુનરપિ જિમ નાવે; શીખવી સુતને છે કે, સુંદરીએ તિહાં, પાટી પોથી છે કે, અગ્નિમાં નાંખી દીયા. છે ૩ છે તે વાત સુણીને હો કે, જિનદેવ બેલે ઈસ્યું, ફિટ રે સુંદરી છે કે, કામ કર્યું કર્યું; મૂરખ રાખ્યા કે, એ સર્વ પુત્ર તમે, નારી બોલી હો કે, નવિ જાણું અમે. ૪ મૂરખ મોટા છે કે, પુત્ર થયા જ્યારે, ન દીયે કન્યા હે કે. કેઈ તેહને ત્યારે; કંત કહે સુણ છે કે, એ કરણ તુમચી, વયણ ન માન્યાં હે કે, તે પહેલાં અમાચાં. એ પછે એમ વાત સુણીને હે. કે, સુંદરી ક્રોધે ચડી, પ્રીતમ સાથે છે કે, પ્રેમદા અતિહિ વઢી; કતે મારી છે કે, તિહાંથી કાળ કરી, એ તુમ બેટી હો કે, થઈ ગુણમંજરી. છે ૬. પૂર્વ ભવે એણે હો કે, જ્ઞાન વિરાધીયું, પુસ્તક બાળી છે કે, જે કમ બાંધીયું; ઉદયે આવ્યું છે કે, દેહે રેગ થયે, વચને મૂંગી છે કે, એ ફળ તાસ લો. . ૭ છે.
તાળી ૩ જી.
| (દેશી-લલનાની.) નિજ પૂરવ ભવ સાંભળી, ગુણમંજરીએ તાંહિ, લલના જાતિસમરણ પામીયું, ગુરૂને કહે ઉત્સાહ, લલના, ભાવિકા જ્ઞાન અભ્યાસીએ. એના જ્ઞાન ભલે ગુરૂજી તણે, ગુણમંજરી
૪ ૪ શીખામણ
