________________
=
=
=
૩૬૪ ]
શ્રી જિનેન્દ્ર સ્તવનાદિ કાવ્યસંદોહ-બીજો ભાગ હળી નર તે ધસી જે હવે, આબે દેઉલ બારણે;
સિંહ લે તવ સંડ ઉલાળી, પારખું જોવા કારણે. ૭ ઢાળઃ તે દેખી ચિત્ત ચિંતવે, જિનની ભક્તિ ઉમેદે છે;
નિશ્ચ ભોજન નહિ કરું, અણઢોયે નૈવેદે છે. સૂટકઃ નૈવેદ્ય કીધા પાખે ન જિમ્, હરિ પણ રોકી રહ્યો,
ઈમ ચિંતવીને સિંહ સામે, ભરે પગલાં ગહગહ્યો; મહાસત્વ રે ભકિતપૂર, આઘે આવે જે હવે,
ધન્ય ધન્ય એહવે દેવ તેહવે, તે દેખી ચિત્ત ચિંતવે. ૮ ઢાળઃ તવ તે સાહસ આદરી, આવે શ્રી જિન પાસે છે;
ધીરજ દેખીને દેવ તે, ઓસરે ઉલ્લાસે છે. સૂટકઃ ઉલ્લાસ અણુ સિંહ તિહાંથી, પાછલે પગે ઓસર્યો,
હળી તવ જિનદેવ પાયે, આવી નમે ભકિત કર્યો; સિંહ સહસા થયે અદર્શિત, તેહને સર્વે કરી,
નૈવેદ્ય ઢોઈ વળે પાછે, તવ તે સાહસ આદરી. ૯ ઢાળઃ જિમે તે જઈ જેહ, પરીક્ષા કાજે વિશેષે છે;
ધર્મલાભ દીધે જઈ, તે સુરે સાધુવેષે છે; ગૂટક વેષ દેખી સાધુને તે, ભાતમાંહીથી ભાવશું,
હળી તેહને આહાર આપે, હરખ આણું ચિત્તશું; આહાર વહોરી વજે પાછે, વળી આવ્યો તે હવે,
ચિવિરનું તે રૂપ લેઈ, જિમે તે જઈ જે. ૧૦ ઢાળઃ તેહને પણ પ્રેમે કરી, એષણિક આપે આહાર છે;
આપી કરે અનુમોદના, સફળ કરે અવતાર છે. લૂટક અવતાર મનશું સફળ ગણત, વળી તે જે જિમે,
તે દેવ ત્રીજી વાર વેગે, ફરી આવ્યો તિણે સમે; સુકુમાળ સુંદર દેવશકતું, રૂપ લધુ મુનિનું ધરી, તે દેખી ઊઠયો આહાર દેવા, તેહને પણ પ્રેમે કરી. ૧૧
