________________
( ૨૫૫)
વાળી સમાધિમાં લીન થઇ ગયા,–પરમાત્માના ધ્યાનમાં એક ચિત્તવાળા થયા.
નૃત્યકીએ સૂરિવર આગળ હાવભાવ કરવા માંડયા અ ગના મરાડ મતાવતી શ્રૃંગારને ઉત્પન્ન કરનારી ચેષ્ટા કરવા લાગી. મીઠાં મીઠાં કામનાં ગીતા ધીમે સ્વરે ગાવા લાગી. પુરૂષાત્તમ ! એટલા ? એલા ? મીઠાં શબ્દોથી મને રીજવી તમારા હૈયામાં દખાવા ? સ્થાન આપે। ? હું હવે અધિરી થઇ ગઇ છું. કામના સંતાપથી મળી ગઇ છુ ” ગમે એટલા મીઠા સ્વરો હતાં પણ સાંભળનાર તે બ્રહ્મમાં લીન હતા.
''
“ માનદ ! શા માટે મારી સાથે અમેલા કર્યો! શું રીસાયા છે ! તા હું મનાવુ !!પ્યારી સ્ત્રી આગળ એના હાવ ભાવ અને રમણીય વિલાસા આગળ પ્રેમમુત્તિની રીસ તે કયાં સુધી રહી શકે ! પ્યારા જાગા ! જાગેા! મને અળતીને ઠાર તમને મહદ્ પુણ્ય થશે. અહીંયાજ તમને મેાક્ષ મલશે.” જવાખ કાંઇ પણ ન મલ્યા.
રમણી સૂરિવરની પાસે આવી જેમ જડ વસ્તુની સાથે કામથી વ્યાકુળ થયેલી સ્ત્રી કામ ચેષ્ટા કરે એવી રીતે પેાતાના કેશ કલાપને ઉચ્છાળતી ને આસ્તેથી એ કેશના સૂરિના શરીરે સ્પર્શી કરતી પેાતાના લાંબા કેશ સૂરિના શરીરે વીંટાળતી ક્ષેાલ પમાડવા લાગી. “ અરે ઢોંગી ! તમારી સમાધી હવે લાં વખત રહેવાની નથી. માટે હવે બસ આ ઢોંગ સમાપ્ત કરી મારી સાથે રમા! મને તૃપ્ત કરો ! ” પણ વ્યર્થ એનું પરિણામ કાંઇ આવ્યું નહીં.
