________________
१०७
पंद्रहमो सन्धी दुवई । पाणिग्गहणि जाए जामायहो अहियमणाणुराइणा।
जं चिंतिउ मणेण नीसेसु वि तं तहो दिन्नु राइणा ॥ तहो अप्पिउ कुरुजंगलहो अड्ड धणकणयसारमंडणसमिछु । राउलु विचित्तु वित्थारसारु रक्खणपडिरक्खिउ सीहबारु । सीहासणु चमरइं आयवत्तु पल्लंकतूलि रइभवणि पत्तु। सुहलक्खणु जयमंगलगइंदु पडिवन्नसेव सामंतविंदु । मणपवणगमणु हयवरु तुरंगु भंडारु कोसु बलु चाउरंगु । विलयउ पियवयणई वाहिणीउ वरजुवइउ चामरगाहिणीउ । कच्चोलथालपरियलु असेसु अंतेउरु पेसलु पिंडवासु। असिमसिमहल्लमंतिण णिओइ काहारखोरभडभंडभोइ । अनुवि जं जं महरायचिण्ह तं तं नरनाहिं तासु दिण्ह ।
पुव्वक्कयसुहकम्मई फलेण वर वसविहेय कय भुयबलेण । घत्ता । दोहलयनिमित्तु परिपुच्छिवि भविसाणुमइ ।
तं निसुणहु जेम गउ तं दीउ नराहिवइ ॥२॥ दुवई । पंकयसिरिसुमित्तपियसुंदरिभविसमहागुरूवहिं।
पेसिय संकहियइ भविसत्तहो बहुमइसारभूअहिं ॥ ओसारिवि परियणि पिंडवासि बइसारिउ पहु एकंतवासि । दाहिणइं पट्टि भविसाणुरूअ वामहं सुमित्त गुणसारभू । अग्गइ तिन्निवि सुमहत्तीउ कमलच्छि लच्छि पियसुंदरीउ । पणविवि नरनाहिं दिन्नु कन्नु जंपिउ जणणिए बहुगुणपसन्नु । पई चंगउ किउ ववसाउ वच्छ आणिय घरि जयसिरि वहुअ सच्छ । जं जंपिउ पहुअत्याणि जेम निव्वाहिउ तं जि नियाणि तेम । चित्तंगिं सहुँ जंपिउ करालु घल्लिउ दर मलिवि अणंतपालु। तं नवर सयलु पई किउ सदप्पु भुअबलेण जइवि तहो हउ कडप्पु । नरनाहिं वसुमइ तइ निउत्त पालिव्वी कुसलत्तणेण पुत्त । अमुणिय वीसासु पमाउ लोहु तिण्णिमि संपयहं करंति दोह।
एक्विक पहाण महानरिंद पइ आणिय अवमाणिवि सविंद । घत्ता । नउ सुंदरु एउ जं परिरक्खिउ भमई अरि।
सम्माणिवि पेसि अह नियलहिं पच्छन्न करि ॥ ३ ॥ तं वयणु तासु हियवइ पइटु कोकिउ अंतरपरिवारु इदु ।