________________
( DF)
પરાય દ્રવ્યસુ અપને, તો લય કાઉ ભગાવે, પર. ૩ પઢત પુરાણ વેંદ્ર આર ગીતા, સુરખ અરથ નવી ખાવે; ઉત ઇત ફરતુ ગ્રહત રસ નાહી, જ્યે પસુ ચરખીત ચાલે. પર. ૩ પુદગળ શું ન્યારા પ્રભુ મેરા, પુદ્દગળ માપ છિપાવે ઉનસે અંતર નાહી હમારા, અમ કિહાં ભાગા વે પર, ૪ અકલ અલખર અજર નીરજન, તાહારી ગતી તુહી જાણે, અગમ અરૂપી આગ મ અનુસારે, સેવક જસ ગુણ ગાવે. પર. પ.
૧૬.
રાગ ઉપરન-ચેતન જે તુ જ્ઞાન અભ્યાસી, આપહી ખાંધે ચ્યાહી છોડે, શકતી સુધી વિમાસી. ચૈ॰ ૧ જો તુ આપ સ્વભાવમે ખેલે, આશા છે. ઉદાશી, સુરનર કીનર નાયક સપતી, સે તુજ ઘરકી દાસી, ચે૦ ૨. માહ ચેર જત ગુણ ધન હ્યુસે; દૈત આશ ગલે ફાંશી. આશા છેાડ ઉદારા રહે જો સા ઉતમ સન્યાશી ચે૦ ૩ જાગ લઇ પરમાસ ધરતહે, યાહી જી ગમે હાંશી; તું જાણે મેં ગુતક સચુ, પણ ગુણ જાએ નાશી, ચે૦ ૪ પુ દગળકી તુ આશ ધરતહે, માતા સબહી વિનાશી; તુતે ભીનરૂપહે ઉનતે ચીદાનંદ અવિનાશી. ચે૦ ૫ ધન ખરચે નર ખેાહત ગુમાને, કરવત લેવે કાશી, તેની દુખના અંત ન આવે જો આશા નહુ ઘાશી. ચે૦ ૬ સુખ જળ વિખય વીખય મૃગ ત્રશના, હોત મુઢ મતી પાસી; વિભ્રમ ભુમી ભઇ પર આશી, તુતા સહજ વિલાશી ચે૦ ૭ યાકો પીતા માહદુખ ભ્રાતા, હાય વીખય રતીમાસી, ભવસુત ભરતા અવીરતી પ્રાની · મીથ્યા મતી હે વાશી ૮ આશા છેડ રહે જો જોગી; સાથે શિવ વિલાશી, ઉનક સુજસ વખાણું જ્ઞાતા, અંતર દ્રષ્ટી પ્રકાશી. ચે૦ ૮
૧૬.
રાગ કનડા—અજમ ગતી ચિદાનદ ઘનકી; ભવ જંજાળ શકિત શુ હાર્વે ઉલટ પુલટ છનકી, અ૦ ૧ ભેદી પરણતી સમકીત પાયા. કર્મ વજ્રર ઘનકી. સહેજ અખંડ ચડતા યાકી; ખીમા વિમળ ગુણકી, અ૦ ૨, પાપલે લી સખ જ્ઞાન દહનસુ, જાલી ભવ વનકી; શીતળતા પ્રગટી ઘટ અંતર; ઉ તમ લાંછનકી અ૦ ૩ ઠકુરાઇ જગ જન તે અધીકી, ચરન કરત ઘનકી, વૃધી રૂધી પ્રગટે નીજ નામે, ખ્યાતી ક્રિચનકી, અનુભવ વિના ગતી કોઇ ન જાણે અલખ નિરજનકી, જસ ગુન ગાવત. પ્રીતી. નીવા। ઉનકે સભરની, ૦૫
