________________
८०
ચાબત
चिंतेज्जा मोहम्मी ओहेणं ताब वत्थुणो तत्तं । उपाय-वय-धुवजुवं अणुहवजुतीए सम्मं ति ॥ ७१ ॥ नाभावो चिय भावो अइप्पसंगेण जुज्जइ कया वि । न य भावोऽभावो खलु तहासहावत्तभावाओ ॥ ७२ ॥ एयस्स उ भावाओ निवित्ति- अणुवित्तिजोगओ होंति । उपायाई नेयं अविकारी अणुहवविरोहो || ७३ ॥ आणाए चिंतणम्मी तत्तावगमो निओगओ होइ । भावगुणागरबहुमाणओ य कम्मक्खओ परमो ॥ ७४ ॥ पइरिक वाघाओ न होइ पाएण जोगवसिया य । जायइ तहा पसत्था हंदि अणब्भत्थजोगाणं ॥ ७५ ॥ उवओगो पुण एत्थं विन्नेओ जो समीवजोगो ति । विहियकिरियागओ खलु अवितहभावो उ सव्वत्थ ॥ ७६ ॥ एवं अब्भासाओ तत्तं परिणमय चित्तथेजं च । जाय भावानुगामी सिवसुहसंसाहगं परमं ॥ ७७ ॥
अर्थ – तेमां ( होषोभां ) राज मे आसहित छे, द्वेष અપ્રીતિરૂપ છે અને મેાહ એ અજ્ઞાન છે. આમાંથી મને દૃઢપણે કયા પીડે છે? એ જાણી – સમજી તે દાષાના વિષયાનું સ્વરૂપ, પરિણામ અને વિપાકદોષાનું એકાંતમાં એકાગ્ર થઈ ને શાસ્ત્રાનુસાર સભ્યપ્રકારે ચિંતન કરવું. ( ૫૯-૬૦) તે या रीते :
ચિંતનીય વિષયામાં મન પરોવીને અર્થાત્ અંતર્મુખ થઈને ગુરુ તથા દેવતાની સાક્ષીએ શરીર પર થતા ડાંસ,
