________________
५३६
रत्नसागर.
द्रा सेवांणी ते मन मोहै ॥ ३ ॥ सुख सेती रहता कितरे के दिवसे । सुत सॉल जद्र जन्म्यो शुभ दिवसे । बहिन सुभद्रा वीरो रमावे । मनकारे कोडे माता हुलरावै ॥ ४ ॥ इण विध वधतां हुवो जुवानो । पिता परणावै मोटी कर जांनो । वत्रीस गोरयांरो वालम कहीजै । सातमी जूमें सुखसेती रही जै ॥ ५ ॥ विहार करंता वन मांहै स्वांमी । प्राय कतरीया अंतर जांमी । गोद्र शेठ वांदणने वैठो। समकित धारी श्रावकसेठो ॥ ६ ॥ महावीर स्वा मी देशना दीधी । समयो श्रावकते दीख्याजीजीधी । व्रत लेईनें विधसुं वि चारे । अंतकाल आयां प्रणशण नचारे ॥ ७ ॥ वैमानिकवासी देवता वदीतो । साधु गोजद्र हुवो सुबदीतो । अविध प्रयुंजी जांणें विरतं तो । जोगी सालं देखे एकांतो ॥ ८ ॥ जवपुरबरी बात संजालै । नयणें आप रोवेटो निहालै । मन मांहे देवता इसको विमासै। आई निसरूं आगे जी पाशै ॥ ९ ॥ प्रागे तो लक्ष्मी इधकेरी हुँती । दैवतानी दीधी हूई अनं ती । पेई तेत्रीसे देवता पुहुचावै । सोने में ग्रहणा जमीया शहु प्रावै ॥ १० ॥ तेत्रीसमी पेटी तिणमां है नीकलै। सूरज चंदा ज्यूं तेजै ऊल हते । मांकने हीरा सोनांमें जमीया । घाट सुघाटै देवतारां घमीया ॥ ११ ॥ सेहरो साहूनें साल जद्र जोगो । लाखां कोडांरा के त्रैलोको । शा घमीयांरी ते शगलाई । नाखे आभूषण निरमायल खाई ॥ १२ ॥ दिन २ पई देवता ते ल्यावै । शोनईया हीरा मांणक लावै । उत्तरीया ग्रहणा निरमायल थावे । बलती पेयांरी शार नकरावै ॥ १३ ॥ राजा चक्रवर्त्ति शुहणे न देखे । एहवा आभूषण पहरनें नाखै । केशर कस्तूरी मजया गि वासे । चोवानें चंदन फुलवाद बारौ ॥ १४ ॥ आठ पोहरनें बत्रीशे वाडिया । पात्रांतो नाचे मुह आगे खमीयां । अपरा शरिखी नृपमा पावै । नांमणि बत्रीशे ते मन जावे ॥ १५ ॥ सुकलीणी सुंदर बत्रीशे राणी । पुन्य जोगे शेती एण दिन आणी । दिन २ बंध ते हेतशुं निरखे । नारी पत जगती हितशुंजी परख ॥ १६ ॥ एक दिन व्यापारी परदेशी या या । बशत अमोलक बिध २ री ल्याया । व्यापारी चोहटे वशतां देखाले । नगरीय लोक चावीनेहाले ॥ १७ ॥ रतन मे कांबल शालै निरखीने । वां