________________
४९८
रत्नसागर.
॥ॐ॥(दूहा) या विध कलियुग जगजना। तारया कै जिनराज ॥
दीप विजय कविराजकुं । महेर करो महाराज ॥१॥ ॥ ॥ तुंही नवनिच तुंही अमसिघ । तुंही मन वंबित वजित रिध। तुंही सिरदार तुंही किरतार । तुंही सरणागत दीनदयाल ॥ १ ॥ तुंही काम कुंल तुंही कामधेन । तुंही सुरवृक्ष तुंही ममसेन । तुंही दवाणावर्त दायक देव । तुंही विसराम तुंही वमसेव ॥२॥ तुंही मम प्राण आधार जरूर । तुंही मम इजित दायक नूर । तुंही मम नूप तुंही पतशाह । तुंही मम रिधनं मार अगाह ॥३॥ तुंही मम मंत्र तुंही मम यंत्र । तुंही मम सत्य तुंही मन तं त्र। तुंही गगनायक तुंही श्री पूज्य । तुंही मम पुज्य तुंही जग पूज्य ॥४॥
॥ ॥ लावणी चाल ॥ ॥ ॥ ॥ नाथ धुलेवा कीरत सुनके। देश देश नृप आवत हे । केशरमें गरकाब रहेंतें । केशर नाथ कहावत हे ॥ १ ॥ सहेर परगणे देश देशावर फिरे मुहाई नाथनकी । हिंदु मुसल बम राणा हाजर । पूरै इडित सब मनकी ॥ २॥ जलवट थलवट वाट घाटमैं । रण रावल पुःख दूर हरे । एकचित्त ध्याने जे नित समरे । अखयं खजाना अन्नर नरे॥३॥ विधिमप धिधिमप धमप धमप मप । ताल पखावज राजतहें। गमगम दो गमगम दौ गमगम । धोंधों नोबत बाजतहें ॥ ४॥ हिंदूपति पतशाह नदेपुर । भीमसिं हके राजनमें । एह लावणी खूब बनाई । सकल संघके सागनमें ॥५॥ संवत अढार पच्चोत्तर वर्षे । फागुण सुदि तेरस दिवशै । मंगलकेदिन दीप विजयकुं। दरशन परसन दो उलसे॥६॥ ॥ ॥ ॥ ॥
॥ ॥कलश उप्पय बंद॥ ॥ ॥ * ॥ समवसरन जब शरन । तीन लोक कलिमल हरन । धुनि बरसत जल धरन । जरन पोष पावन करन । जुगल धर्म नीती हरन । सब करम ओघ घन जरन। मोह मल्ल अरि दरन । सुकनु बरन शुध चरन इंद्र चंद्र पद जुगल सेवन । जगद बिरुद तारन तरन । दीप विजय कविरा ज बहाघर । षन नाथ अशरन शरन ॥१॥ ॥
॥ ॥