________________
इखुकार राजा कमलावती राणी सि०
३०७
हूं
इसकी बैरागण थाय । अजूंतो निजरां आवै नही । तुं बेठी बै घर मांय ( सां० । राणी राजानें कर० ) || १५ || उत्तर बालीतो दीसै नही । इसकी आई बै मतवाल । हुंतो घर बोमीनें नीसरी । थे पिण बोको हो नूपाल । ( सां० । राजा आग्या देवो तो संयम आदरुं ) ॥ १६ ॥ रतन जगतरो राजा पींजरो । तिणमें सूवटो पडियो कंद । इस रीते थांरै राजमें रहिनें पासुं प्राणंद । ( सां० राजा आग्या ) ॥ १७ ॥ सनेह रूपिया तांत तोनें। प्रारं धनसुं रहस्यां दूर । विरकत थई मोन पणें रह्या । थे पिण होयज्यो सूर ॥ ( सां० राजाप्रा० ) ॥ १८ ॥ दवतोलागी हो राजा वन म । हिरण सिसा बलै मांय । गिरधपंखी ज्युं प्रामिष देखनें । मन मां हरषित थाय । ( सां० राजा राग द्वेषरा जांगा लग रह्या ) ॥ १९ ॥ मांहो मां खेधो इसको । दस प्राण रहित कीधो काल । दुसमणतो म पायो घणो । जाणें ते माहरो मिटियो साल । ( सां० हो रा जा रागद्वेष ) ॥ २० ॥ इण दिष्टांतै लोनी मूरख थका । मुरकरह्या जोग मांहि । पेलानें दुखियो देखी चेतै नही । जागी राग द्वेषरी जाय ॥ ( सां० राजा राग ० ) ॥ २१ ॥ मांसरी बोटी पंखीरी चांचमां । नरपासै पंखी प यो प्राय । आमिष सम जोग बोनें । चारित्र लेस्यां चित्त लाय ॥ (सां० प्राणी संयमथी सुखपांमीयै ) ॥ २२ ॥ महल पिलंगादिक प्रथि खै । ते पांया है आप हाथ । कामनोगमें रक्त होय रह्या । ते तज होयसां नाथ ॥ ( सां० राजा सं० ) ॥ २३ ॥ पांचे इंद्रयांरा जोग बोमनें । द्रव्य जावै हलकाथाय । सहज वान पंखीनीपरै । विचरस्यां अपणी दाय ॥ (सां० प्राणी सं० ) ॥ २४ ॥ गिरध पंखीज्युं जोग जाणजो । एह काम वधारै संसार । सापज्युं मोर थकी मरतो रहै । ज्यूं पापसुं संकस्यां इण वार ॥ ( सां० । प्राणी सं० ) ॥ २५ ॥ सोक तजी संतोषसुं । लेस्यां संय मनार । ममता तजी समता ग्रहो । करस्यां नम्र विहार (सां० प्राणी सं० ) ॥ २६ ॥ तन धन जोवन कारमो । चंचल वीज समान । खिए २ खूटै खो। मूरख करैरे गुमान ॥ ( सां० प्राणी सं० ) ॥ २७ ॥ हस्तीज्युं वंधण तो वनसुखै जाय । करम बंधण तूटै संयम लियां । सुणो
।