________________
३०६
रत्नसागर
गमो गम ॥ २ ॥ सां० ॥ ० ॥ नातो परधान बाइजी मंसीया । ना को राजा लूंच्या गांव। जगू परोहित धन तज नीसरयो । राजारै धन लेवा चाव ॥ ३ ॥ ( सांजल हे राणी हुकम करो तो कोई गामो इहां धरां ) ॥ वे टांतो तिरा संजम जीयो । वरज्यो घणुं ही पिता मात । ते पिण चारित ले वा मह्या । जगू जशा तिणें मोह लल चात ॥ ४ ॥ ( सांनल हे० हु क० ) ॥ इम सुण कमलावती राणी इम कहै । इहां तो कमी नहीं काय । सांभलने राणी माथो धुणीयो । राजारी ममता नही गय ॥ ५ ॥ ( सां० दासी राजानें एवातां जगती नही ) । महिलांसं राणी कमलावती । आई राजारे हजूर । वचन कहै राजानें आकरा । जाणें पोरस चढियो बोलै सूर ॥ ६ ॥ ( सांगलहो राजा ब्राह्मण बोकी रिक्युं दरों ) । कर जोगी कमला कहै । सांजल कंत सुजाण । ब्राह्मण जेरिव परिहरी । ते तो मां है | ( सां० । राजा० ) ॥ ७ ॥ एरिवसुं अप कांई घणो इसी । राजारा मोटा है नाग । वमियै आहाररी बांबा कुण करे । कै कुतरा के काग ॥ ८ ॥ सां० ॥ राजा० । ब्रा० । बमियो आ हार पी नर नखे । नही परसंसवा जोग । जगू प्रोहित रिव तजनीस रयो । थे जाएयो बै आसीह्मां रे जोग ॥ ९ ॥ ( सां । राजा ब्रा० ) ॥ संकलपियाको पाटो किमलीये । सांगलहो महाराज । दान दियो थे पहिलां हाथसुं । ते पूगे लेतांनावे थानें लाज ॥ १० ॥ (सां राजा ब्रा० निचैतो मरणो राजा इक दिनें । बोमीनें काम विसेष । बीजो तो जगमें सरणो को नही । तारै जिनजीरो भ्रम एक ॥। ११ ॥ ( सां० राजा ) ॥ सगलै जगतरो धन जो करी । थे वालो नंमारां रे मांहि । तो पिण त्रिसना राजा पापणी । त्रिपत न मनको थाय ॥ १२ ॥ ( सां० ब्रा० ) ! सांज खकार राजा बोलीयो । तुं नाषैनी वचन संजाल । कातनें रा पी फोलो बाजीयो । काकोई कीधी मतवाल ॥ १३ ॥ ( सां० । राणी राजानें करमा वचन न वोलीयै ) । नांतो राजाजी कोलो वाजीयो । नाकोई कधी मत वाल । ब्राह्मणरो वमियो धन थे दरो | वरजण आहो भूपाल ॥ ( सां० राजा बा० ) ॥ १४ ॥ वलतो राजा राणीनें इम कहै ।
