________________
१२८
- रत्नसागर. दिक थी चारित्रनो अधिकपणो ने (ते माटे) वली । ग्यानादिकनी अपेक्षा यें, चारित्रने अतीचार घणा लागे । तेपिण कारण जाणवो । पचै । झान । दर्शन । चारित्राचार । निरतीचार पणे आचरवाना फलनूत श्रीसिघ नगवान, तिणारी स्तवना । सिघाणं बुघाणं ( इत्यादि नणे) पछै । हिवणां नपगारी श्री महावीर स्वामी ( ते माटे ) जो देवाण विदेवो ( इत्यादि तेहुंनी स्तवना करै ) प महा तीर्थपणा हुती । नमिल शेल सिहरे ( इत्यादि तीर्थ स्तवना कर) इम । चारित्र, दर्शन, झानाचार सुच करी । समस्त धर्म क्रियानो श्रुतझान कारण (तेमाटें) श्रुति समृ धि निमित्तें । श्रुत देवतानों कानसग्ग करी स्तुति कहै । पचै जेहना क्षेत्र में रहियै । क्षेत्र देवतानों कानसग्ग करी । स्तुति कहै । (सिघांत माहें) तीजै ब्रतें निरंतर अवग्रह याचना रूप नावना कही । ते साचवणे नि मित्तें ए कानसग्ग संनवै है । ए दोनु कानसग्ग पूर्वधारीये आचरया है। (आवश्यक वृत्ति, चूर्णि, नाष्यादिक माहे) श्रीहरिजद्र सूरि प्रमुख मोटे आचार्ये कह्याचै (ते माटें) प्रमाण है । प3 कासग्ग थी । केई. अती चार सुघन थया ते सुधकरवानें । बडो आवश्यक पच्चक्खाण कह्यो ॥ * ॥ तेपूर्वे कीयो होय (तो) इहां तेहनें ठगमें । मंगलीक निमित्तें। नवकार एक कही। मुहपत्ती (अनें ) काया पमिलेही । श्रीगुरुने वांदणादेई । इलामो अणुसहिं कहै। तुह्मारी आझायें में पमिक्कमणो कीधो । एहवं गुरुने जणा विवा निमित्तें । ए वांदणा कह्या । इतरे पमिकमणो परिपूर्णथयो॥ॐ॥ (हिवै ) निर्विघ्नपणे पमिक्कमणो पूर्ण हुवा थकी घणो हर्ष ऊपनो । तिणे करी। गुरु एक स्तुति कह्यां थकां । सर्वसाधु श्रावक वर्षमान स्वरे । तीन स्तुति कहै (इहां गुरुना वचननें अंते) शिष्यादिक । नमो खमासमणा एं (एहवो गुरुने नमस्कार कहै ) ते गुरु वचननो बहुमान रूपठे। पठे शकस्तव कही । आचार्यादिकनें वांदै । सर्व धर्म क्रिया श्रीदेवगुरु भक्ति पूर्वक सफल थायै (ते मा.) पमिक्कमणांने प्रारंने (तथा) अंतें। देव गुरु वंदन कह्यो॥ * ॥ हिवै पमिक्कमणां मांहें । चारित्रादि सुधि निमित्तें । पूर्वे कानसग्ग कीधा जे । तोपिण वली विशेष शुधि निमित्तें । च्यार लोगस्स