________________
संजमें, कलासोलमी तुले न किमे ॥२६॥ एयवचनसु० ॥२७॥ सोवन मणि मोती धण धन्न, कंस दूस वलि बहुल रतन्न । तेणे करी भंडार भराय, पछे जाय तूं खत्रीराय ॥२८॥ एयवचनमुणि० ॥२९॥ सोवन धननी राशि प्रमाण, करे असंख जे मेरु समांन । तो मुण लोभी तृपति.न लहे, तृष्णा हिये अनंती बहे ॥३०॥ वसुधा सालि अने जव चणा, पसुधन करिये एकठ घणा । पुण ते एकनें त्रिपति न होइ, एम जाणी संयम ल्ये सोइ ॥३१॥ एयवचनसुर० ॥३२॥r अचरिज मुझ मन मोटो एह, अदभुत भोग तजे छे जेह । अछता भोग मन ईच्छेस, पछे तासु अभिलाष वहेस ॥३३॥ एयवचन० ॥३४॥ काम भोग विषसल्ये समा, आसीविष जसु) उपमा । काम भोग अभिलाष जे करे, ते दुर्गतें गमन अणुसरे। J॥३८॥ 'क्रोधे अधमगति मानेहीण,माया मुगति विणासे दीण ।। लोभयकी भय उभय प्रकार, सुरपति ए संभल्यो विचार॥३६॥
( दूहाः - ) विप्ररूप सुरपति तजे, करे इंद्रनो रूप, वंदे गुण कीरति करे, दारखी सुगुण सरूप ॥३७॥ छंड्या चार कषाय ते, पाल्यो दसविध धर्म । इहां पुण उत्तम तुं अछे, पामिस सिब गति सर्म ॥३८॥ एम थुणि करी प्रदक्षणा, सुरपति गयो नियठाण । संयम समिरिषि आदरे, मने समता रस आण ॥३९।। सुर आपे) सवि उपगरण, मुनिवर करें विहार । तमु पय ब्रह्मो हर्ष धरि, वंदे चारंवार॥४०॥
