________________
(गाथा:- ) बहुआण सद्दयं सोचा, एगस्सअ असदयं । वलयाण णमीराया, निख्खेतो महिलाहिवो ॥१॥
॥ इति श्रीनमिरिपिराज चरितं ।। ॥ अथ श्रीनगतिप्रत्येकबुद्धचरितं प्रारंभ:
दूहाःचरित कहुंअ नग्गर तणो, गुरुनो लही पसाव । देसनधारें जाणिये, पांडबर्धन पुरठाव ॥४१।। सिंहस्थ नृपति तिहां (वसे, तेहनें दुन्नि तुरंग,। उत्तर दिसिथी भेटणे, आण्या 'किणहिं सुचंग ॥४२॥ घोडा फेरववा भणी, एकें नृपआरूढ । 3बीजे नृपमुत, तुरग ते, विपरीत शिख्यित गृढ ॥४३॥ राजा )तुरंगें अपहर्यो, खंच्यो नरहे वाग । दाडि अटवी माहि गयो, ढोल्यो धर्यो तुरंग ॥४४॥ तुरंग एक तरु बंधिने, वनफल करे आहार । पेखे नृप घर सत मालो, भमतो वनह मझार ॥४५॥ घरमाहि पेसे जेतले, पेखे जुव्वण नार । रूप गुणे सुर जुई 'सम, छेल तरूण मणहार ॥४६॥
(ढाल:-) ॥ तव उठी कुमरी रायने थे सनमान, बेठो नृप माहो माहें राग समान । कहे तुंगले कांई एकली वनह मझार, तो धीरपणुं धरि उतर दो सा नार । सामि वेदिका पासें आवी मुझK करो विवाह, कहिस्युं पछे वृतंत माहरो नृप मुणि धरे उच्छाह । घरमाहि ते जाइ जेतले पेखे जिणहर ताम, जिअणवर प्रतिमा पूजि धूप ये भावे करें प्रणाम ॥४७॥ नुप पर
