________________
६८
तणो पयाण, एह नहु निचे अम्ह अहिठाण | मुगति नयर जिहां जावाभाव, तिहां कीधो छे निश्चलठाव ॥९॥ एय वचन सुर० ||१०|| चोरलो महर नरनें हणे, छोडे गंठिनें खात्र जे खणे । देसे नगरें कुसल कराइ, पछे जाइ तुं खत्रीराइ ॥ ११ ॥ वारंवारं करे जे दंड, पुण न लहे अपराधीचंड । न्यायी लोक जगत्र बंधाय, अन्याइ प्रति कांई न थाय ॥ १२ ॥ गिदोष के मोटा चोर, तेहनो निग्रह करतां घोर । अवर न वैरि को संसार, जेहनें कीजे दंडविचार ||१३|| एयवचन० ||१४|| महा मांन जेहना घटमाहि, ठुज्ज न नमे जे नृप उच्छाहि । आपणडे वस तेहनें ठाइ, पछे जाय तुं खत्री राई || १५ || एयवचन० ॥१६॥ दुसलख दुर्जय जीपे रणे, एकवस करें जीव आपणे । एह परमजय पंडित कहेड, बाहिर झूझे स्युं फूल लहेइ ॥ १७॥ इण कारण जीवस्युं झुझिये, विषय कृषाय पण चड बुझिये । दुर्जय जीतो जिणे आत्मा, ते जयवंत जती महातमा ॥ १८ ॥ एयवचन० ॥ १९ ॥ जगन करी ब्राह्मण जिमाड, दे दक्षिणा जगजीवाड । भोगवि भोग जगन करि भाइ, पछे जाय तं खत्रीराइ ॥२०॥ एयवचन० ||२१|| मासमास दसलख गाय, तसु पण संजमे बहुफल थाय । जिण कारणे आश्रव भवहेतु, संयम बोल्यो शिवगति सेतु ||२२|| एयवचनसु० ||२३|| दुःकर छंडे छे गृहवास चारित्रनो वंछे अभ्यास । ते तुझ जुगत न पोसहसाल, घर आश्रमरत आरविटाल ||२४|| एयवचनसु० ॥ २५ ॥ मासमास पतपें अज्ञान, डाभ अग्रे जे जिमे धान । ते पुण जिनभाषित
