________________
५४ इथ्यि कामेणं, जीवा नारयमि वुच्चंति ॥९२॥ परणि कुलवति नारीतजे, परनारीने जे नर भजे । तेय नीच वायस जिस जोइ, तजि तलाव घट चंचु डबोइ ॥९३॥ महाराय ए मति पाडुइ, कहेनें तुज किसी परे हुइ । हिव तुं म झंखिस आलपंपाल, राजा करे बदन विकराल ॥९४॥ बोले नही हिये परजले, तेसुं मनें सुरत अटकले । जीवें जां जुगबाहु भाइ,तां ए बीजा पाशे न जाइ॥९५॥ किणही परे तव धरि विश्वास, बंधव केरो करूं विणास । प्रछे भोगवू पाणेकरी, अवर उपायने मे चित्तधरी
___ ( दूहाः-सोरठाः-) मयणरेह एकवार, सुपने ससिहर पेखि करि । जइ कहे भरतार, बुद्धि विमासी फल लहे ॥९७॥ त्रिभुवन माहे विख्यात, होस्ये सुत एम जाणज्यो। ए मुणि साची वात, मात हरख हियड़े धरे ॥९८॥ पुत्रथयो गर्भवास, तासु प्रभावें दोहिको। हुओ त्रीजे मास, मनोरथ रूडा करे ॥९९॥ पूजु जिणवरदेव, कुसुम धूप चंदणे करी। कीजे मुणिवर सेव, सुणी श्रवणे धर्मनी कथा १०० पुत्यहतणे प्रभाव, पूरो पूरे दोहलो । एम एकण प्रस्ताव, मास वसंत सुआवियो ॥१०१॥
(फाग-ढालः- ) चिहुं दिसि मंजरि परिमल महके साल रसाल, फूल फले वणराइ सोहे झाक झमाल । कोइल करे टहूकडा मंथर वाये नाउ, मयणरेह साथें करि जाय वने जुवराउ ॥२॥ जोवे वन वन फलल्ये राजा कुसुम सुवास, कदली गेह करावे जाण के
