________________
५३
भरतखेत्र उज्जेणी ठाम, नयर सुदंसणपुर इण नाम ॥८१॥ मणिरथराय करे तिहां राज, तमु लघु बंधव छे युवराज । नामें जुबाहु गुणवंत, मयणरेद्र वरनारी कंत ॥८२॥ सहजें मयणरेह सुकुमाल, सती शिरोमणि शशि सम गाल । बारह व्रतधर, ते श्राविका, जिनशासननी सुप्रभाविक्रा ॥८३॥ तासु पुत्र, गुणनो भंडार, चंदजस नामें अतिहिं उदार । अनादिवसे मणिहाणे दिठ, मणिरथ हियडे एदन पइठ ॥८४॥ मयणरेह रूपें मोहियो, । आकुलव्याकुल थ्यो नृप हियो । भाइ भत्रीजनी न धरे संक,h लाज लोपवें थयो निसंक ॥८५॥ चिंतातुर चिंते संभोग, किणिपरे मिलस्ये ए संजोग । पहिलं मंडं एहसुं प्रीत, जाणिसुं पछे जिसो छे चीत ॥८६॥ राय संतोष करवा भणी, कुंकुम कुसुम दिये भेटणी। अलंकार वस्त्र तंबोल, वलिय सराग कहावे बोल ॥८७॥ मयूणरेह ल्ये मनें न कूड, पण तरपति मिथ्यामति मढ। अन्न दिवसे ते नरवइ भणे, था सुंदरि! अम्ह नारीपणे ॥४८॥ जो तुं मानिस माहरी वाच, तो तुझने मे दीधी वाच । करिसुं सयलराज सामिणी, महारिद्धि आपीसुं तुझ घणी ॥८९॥ मयणरेह तो वलतुं कहे, एम सुपुरुस रेख किम रहे । माहरो सामिपणो कुण हरे, तुझ भाइ मुझ उपर करें ॥९०॥ तव जेसो सुपुरुष माहरे रेह, ते वलि तजे आपणु देह । पण विरुओ ज करे आचार, इह पर लोक जिणे धिक्कार ॥११॥
( गाथा:-) जीवाणं हिंसाएं, अलिएणं तह पदबहरणेण । पर
