________________
॥४६॥ वाटधान वासी सयल, विप्र किया हरिकेशि । करकंड दधिवाहण सुतें, मने अभिमान निवेश ॥४७॥ ताम विम ते. आवियो, मागे गामज वुत्त । राय भणे ल्ये तेय तुं, जे माने तुझ चित्त॥४८॥मुझ घर चंपा नयरिछे, तिणे प्रदेश ये गाम । दधिवाहणपति लेख घे, एहनें देज्ये गाम ॥४९॥ नगर जेय तुझनें रुचे, ते माहरो तुं लेइ । एम दधिवाहण संभली, वलतो वचन भणेइ ॥५०॥ जे हुइ निज आदेसकर, कहतां तसु सोहेइ । पुण रे न लहे अधम ! तुं, आपणपुं ते कहेइ ॥५१॥ दूत लेख वलतो दिए, करकंडु आण्यो कोप । कटक मेलि चंपा गयो, को जुद्ध आरोप ॥५२॥
( चोपड:- ) इणि अवसरे संभल महासती, रखे लोक विणसे बीहती। पूछी महत्तरि चंपा गइ, सहू वात करकंडुने कही॥५३॥ सुत!
तात ताहरो होइ, जाणे वात जिसीछे सोइ । पुण अभिमानी न. पाछु वले, दधिवाहननें तो जइ मिले ॥५४॥ परिजन ओलखे लागे पाय, वंदी विधिसुं पूछे राय। कहे गर्भनी परि किम.किद्ध, तिण करकंडु दिखाली दिद्ध ॥५५॥ पोल उघाडी दल सनमुख सर्यो, सुत पण, कटकमाहे निसयों। वेगे पिताने लागे पाय, मुझ अपराध खमिजो ताय ॥५६॥ दधिवाहन मन धरि संवेगे, आर्किमिले सुतने अतिवेग। दधिवाहन घे मुतनें राज, दीक्षा लेइ साधे सिवराज ॥५७॥ बन्हे राज पाले करकंडु, महाराय थ्यो अतिहिं प्रचंड । तसु गोवल अतिवल्लभ घणा, तेह तणी तमु नहु
