________________
२०२
द्वीपादिक भेय ॥ ३०० ॥ लक्षण च्यार आणा रुई, निसग्ग रुई उवएस । रुचि श्रुतरुचि एणि ओलखें, पंडित धर्म असेस ॥३०१ ॥ नियुक्त्यादिक सद्दहण, आणारुचि ते जोई । निसरग तेय स्वभासथी, तत्वविर्षे मति होई ॥३०२ ।। उपदेसरुचि ते साधुनो, सुणि उपदेश श्रद्धान । सूत्ररुची सिद्धांत विण, हियडे न धरे ध्यान ॥ ३०३ ॥ धर्म ध्यान घर शिखर जे, चडतां लीये आलंब । विगले ते आलंबण, चडतां नहुं विलंब ॥ ३०४ ॥ वायण पुछण श्रुति तणी, परिवर्तन गुणे तेह । तुरियालंबन धरम कह, करतां सुणतां जेह ॥ ३०५ ॥ अनुप्रेक्षा मनि चिंतवण, अनित्य असरण एकत्त । वळी चउथी संसारनी, भावना भावे नित्त ॥३०६ ॥ सर्व अनित्य जगें अछे, खणि दीडं खिण नह । शरणनही को केहनें, मात पितादिक इठ ॥३०७ ॥ एकलो आव्यो जीवडो, जास्ये आपें एक । संसारे सहु सारथी, चिहुनो एह विवेक ।। ३०८ ॥ सुक्ल ध्यानना भेद चउ, अनें चउ प्रत्यवतार । भेद लक्षण आलंबणां, अणुपेहा संभार ॥ ३०९ ॥ पुहुत्त वियक सविचार गण, एगत्त वियक अविचार । सहुम किरीअ पडिवडिय, भेद ते हियडे धार । ३१० ॥ समुछिन्न क्रिया तुरिय, अनियट्टी संजुत्त । एहना भेद ते जाणस्यें, सुणस्य जिणवर उत्त ॥ ३११ ॥ आरत रौद्र दु परिहरी, धरम सुकल ध्यावंत। श्रीसमरचंद्र एणिपरि कहे, शिव मुख ते पावंत ॥ ३१२ ॥
