________________
१७०
रूप घे नयण, पंथ दिखाडे सूधो वयण ॥ १६ ॥ मार्ग देखाडी शरणो होय, भावोपद्रव टाले सोय । जीवितव्यदायक श्रीवीर, मरणनिवारे साहसधीर ॥ १७ ॥ बूडत भवजले द्वीप समान, त्राण शरण सुखदायक मान । गति सुखकारण आश्रव ठाम, अने पइ आधार मुठाम ॥१८॥ धर्म चकवइ अतिशय करी, शिव पहुचाडे भव ऊद्धरी । ज्ञान दंसण किही नव खले, लोकालोक देखे निरमले ॥१९॥ राग दोष जीता तिणे जाण, भवजल तर्या तारक गुणठाण । स्वयंबुद्ध प्रतिबोधे अन्न, सर्व जाण सर्व दरसी धन्न ।। २० ॥ ज्ञान विशेषा बोधक जाण, दर्शन सामान्य मन आण । शिक निरुपद्रव अचल स्वभाव, अरुजं रोग रहित मन भाव ॥२१॥ अनंत ज्ञान जिह तेय अनंत, क्षय नव पामे तेहथी जंतु । बाधा रहित अपीडा जोई, वळी पाछो नव आवे कोई ॥२२॥ एहवो सिद्धि गती जसु नाम, पहुचणहारा तेणे ठाम । सप्त हस्त तनु समचोरंस, संठाणं इम लहे प्रसंस ॥ २३ ॥ वयररिसहनाराच संघेण, जल्ल मल कलंक सेद रहिएण। अकठि जल्ल कठिन मल भेद, कलंक दुष्ट तिलकादि प्रसेद ॥ २४ ॥ कृष्ण रत्न अथ कीट विशेष, भ्रमर कजल मसि निद्ध असेस । पयाहिणावतओ वल्या केस, मस्तक दीठे टले किलेस ॥२५॥ केस अंत भूमीके संत, दाडिम कुसुम सरिस सोहंत । पर्वत शिखर सरिस आकार, मस्तक निवड सुलक्षण धार ॥२६॥ मस्तक दीसे छत्राकार, अष्टमि चंद्र ललाट विचार । पूनिम