________________
जिहो साधुभणी पडिलाभिजो, जिहो निरदूषण आहार । जिहो साधु सामग्री दोहिली, जिहो नरभवनो ए सार ॥ भ० ॥८२॥ जिहो (मनविण राणी घर गई, जिहो धरती मन विषवाद । जिहो रंग भंग इणि मुज कियो, जिहो इस जाणी उनमाद ॥ भ० ॥८३॥ जिहो प्रछन्न पणे इम जाणीने, जिहो कड़ओ तुंबो आणि । जिहो पाचन करिने म्हेलियो, जिहो जो आवे इण ठाणि ॥ भ० ॥८४॥ जिहो तो आपु ए साधुने, जिहोचिंतवी रहे निःशंक। जिहो जा गति सामति ऊपजे, जिहो राज न लाभे रंक ॥ भ० ॥ ८५ ॥ जिहो सापखमणने पारणे, जिहो आयो मनिकर जाम । जिहों द्वेष वशे जाणी तिहां, जिहो तुंबो दीधो दान । भ० ॥ ८६ ॥ जिहो कडुवो तूंबो जाणीने, जिहो पातिक वधुतो देख । जिहो साधु आहार करे तिहां, जहो समय मनमा लेख ॥भ० ।। ८७॥ जिहो काळवशे परभव लहे, जिहो शुभध्याने श्रीसाध । जिहो शमदम करि संलेखणा, जिहो सुरवी पदवी लाध ।। भ०॥८८॥ जिहो इम जाणी वळी जे सही, जिहो अरस विरस अन्नपान । जिहो कहे करमसिंह ते दुःख लहे, जिहो त्रिय सिद्धमतिय समान ॥ भ० ॥८९॥
( दूहाः- ) हवे राजा घर आवीने, पूछे साधु वृत्तांत । आयाथा जंगम जती, विहरण इहां महंन ॥९०॥ करजोडी राणी कहे, पुन्यपणे परताप । आया आपण अंगणे, मनमां धरतां जाप
