________________
११४ थापण-मोषो कीधरे । पु० गाडी खाधी चुपशुं, कूडा आळज दीधरे ॥पु०॥९६ ॥ विष मार्या काम किया, शोक्यां दीध शरापरे । पु० चोरी विद्या बहु करी, लै बत् भाग्य आपरे ॥ पु० ॥९७॥ सरवर पाळ परीकरी, मोडी तरुवर डाळरे । पु० काचा फळ तोड्या घणा, के जळ घाली जाळरे ।। पु० ॥९८॥ पंजर पंखी घालिया, इंडां परहा नाखरे । पु० यंकरम कीधा घणा, दीधी कूडी शाखरे ॥४०॥९९।। दान देतां वाल्या सही, दे पछतावो कीधरे। पु०के अणगळजळ, वावर्या, साधु संतापण दीधरे ॥ पु० ॥२००॥ इण परें (पाप) चीतारती, इह भव परभव जेहरे । पु० आप कमाया भोगबु, किणरो दोष न तेहरे । पु०॥२०१॥ दुःखभर रोती विलविले। दोहिलो जगमांहि पेटरे। पु० विहडे जे लागी सही, अंगूठाथी थेटरे ॥ पु०॥२॥ जाणे जे वीती अछे, जाया जामणी वातरे । पु० कहे करमसिंह पूछज्यो, पुत्र, विरहणी मातरे ॥ पु० ॥३॥
( दूहाः -) चिंते, राणी रोहिणी, ए मार्टिक कुण जात । बीजा दीठा बहु परें, एह नवेरी भात !॥ ४ ॥ रोहिणी पूछे रंगशुं, मनमें धरी इल्लोल । कहो स्वामी ए केहवो. नाटिक तणो कल्लोल ? ॥५॥ राय कहे व्हाली प्रिये !, नवि कीजे अहंकार । धन यौवन सुत सुख करी, मनवांछित भ्रतार ॥ ६॥ एह गुमान न कीजिये, हांसारी नहि ठाम । रीस करी राजा