________________
૧૧૪
તે મુનિસુ* કરે અઢારે, મુઝ ધરતિ સવિ છેડો રે, વિનવીએ મુનિ મેટેરે, નિવ માને કિંમ ખાટા રે. ૫ પા સાઠેસમાં વર્ષ તપ તપિરે, જે જિન કિરીયાના ખપી રે, નામે વિષ્ણુકુમાર રે, સયલ લધિના ભંડાર ૨ ॥૬॥ ઉઠે ક્રમ ભૂમિ લેવારે, જેવા ભાઈની સેવા રે, ચા ત્રિપદ્વિભૂમિ દાનરે, ભલે ભલે આવ્યા ભગવાન રે ।। છ વણે ધડહડીરે, તે મુનિ બહુ કૈપે ચઢયા રે, કિધા અદ્ભૂત રૂપરે, જોયણ લાખ સરૂપ રે. ॥૮॥ પ્રથમ ચરણ પૂર્વે દીધારે, બીજો પશ્ચિમે કીધા રે, ત્રિજો તસ પુષ્ઠ થાપેારે, નમુચિ પાતાલે' ચાંપેા રૈા થરહરીએ ત્રિભુવન?,ખલભલિએ વિ જન રે, સલસલિએ સુર દિન્તરે, પડયા નવિ સાંભલીએ કન્નરે. ૧૦ ॥ એ ઉત્પાત અત્યાતરે, દરિ કરશ ભગવંત રે, હું હૈ સ્યુ હવે થાશે રે, ખેલે બહુ એક સાસે રે. ॥૧૧॥ કરણે કિન્નર દેવારે, કડુઆ ક્રોધ સમેવા રે, મધુર મધુર ગાએ ગિતરે, એકર જોડિ વિનીત રે. ॥ ૧૨॥ વિનય થકી વેગે લિએરે, એ જિનશાસન અલિએ રે, દાનવ દેવા ખમાબ્યારે, નર નારીએ વધાભ્યારે, ૫ ૧૩ ।। ગાવલડી ભેંસ ભડકીરે, જે દેખી દૂર તટકીરે, તે જતને કરી ગ્રહીએ રે, આરતિ ઉતારી મેરઈએરે. ॥ ૧૪ ૫ નવલે અવતારે આવ્યારે, જીવિત કુલ લહિ ફાવ્યારે, શેવ સુહાલિ ક’સારરે, કુલ લીયું નવે અવતારરે. ।। ૧૫ ।। છગણુ તણેા ઘરખારરે, નમુચિ લખ્યું. ઘરનારરે, તેજિમ જિમ ખેરૂ થાયરે, તિમતિમ દુઃખ ફ્રે જાય૨૫ ૧૬૫
