________________
મને મેં પૂછ્યું ના
-
૧૯૩૫ની કવિતા
મને હું પૂછો ના —
--
( પ્રસ્થાન )
તમારા
અપરિચિત ઉરના
શ્વસનથી
પ્રશ્નાના લજાતી વેલીને કંઈ જ્યમ અચિંત્યું અડી જતાં, બિડાયે સા પર્ણી, કુમળી સહુ ડાળી વળી જતી; ખરે ! તેવા મારા હૃદય સુકુમારાંકુર બધા મિંચાતા, ખેંચાતા વિષમર્દેિશ, ગૂંચાઈ પડતા, અને ખુલ્લાં ભાનુકિરણ થકી એ વંચિત થઈ, થતા મૃત્યુ પામ્યા સમ જડ; મને કૈં નવ પૂછે !
મને પૂછે ના —
તમારા પ્રશ્નાના ધ્વનિ મહીં પેસી બિજાપુરી પેલા ઘૂમટ મહીં કોઈ ખૂણાખાંચામાંથી અગણિત અજાણ્યા અવાજો ચેાપાસે ઘૂમીઘૂમી કાક તમારે એકેકે ધ્વનિ ત્યમ પ્રવેસ્પે અજાણ્યાં ખુણા નવનવ સવાલે અને મારે જૂના ઘૂમટ ડગતા ! હું નવ પૂછે ! મને પૂછેા ના -
હૃદયમાં
ડણકતા,
-
་
૨૪૫
જઈ ને ધ્વનિ થતાં
—
તમારા પ્રશ્નનાધાતથી ઊંડું ઊંડું ઊતરી જતાં દિ૨ે જેવા કાઈ ડૂબકી દરીયાના તલ ભણી, મહીં ચાપાસેથી જલ અનુભવે ભીંસ કરતું, ઉઘાડી આંખે એ અધૂરૂં વળી અસ્પષ્ટ નિરખે, ન દીઠાં ઓથારે પણ કદી જુએ સત્ત્વ વરવાં; હું એ એવાં દેખુ વિકટ વો સત્ત્વ હ્રદયે હતાં ? આવ્યાં ? કે આ ડુબકીથીજ ભાસ્યાં ? નવ પૂ.
અસમજ્યા
કરતા
--
શેષઃ
