________________
ગ્રંથ અને ગ્રંથકાર પુ. ૫
જાડી ભતુ, તમે જાગતી રેજે; જાગજે જાડાં ઉર ! જાડી જંજાળું, જાગ-દેજો આલબેલુંના સૂર
પ્રભુનાં પગલાં થાશે, જાડ! આપણી જાશે !
કરસનદાસ માણેક :
(ર્મિ)
બીલીપત્ર કાજળભરેલી રાતને આરે
વીંઝાય હીમની પાંખ; કંપ કાયર અંતર મારું
ઊઘડે ના જરી આંખ, દિશાઓ બેઠી બનીને અવાક. મેઘને સાદ કરી કરી ઊછળે | ધરતીને ઉકળાટ; ડગલે ડગલે દાઝતો દાઝતો
દોડી રહ્યા પૂરપાટ, શોધતે આશાનું કિરણઘાટ. લાહ્ય બળે તળેઃ આભની કેડીએ
ઊતરે અગનજવાળ; રાના બિંદુએ બિંદુએ ઠારીશ
જવાળામુખી વિકરાળ, તારા લોચનની શી વરાળ !
પંથ તો તેય વાયુને પારણે
કરત સાગર પાર; એક હાથે જુદું જીવન સાચવ્યું
બીજે સંસારનો ભાર; માનતે વિનય જેવડી હાર.
૧૩૦
