________________
ગ્રંથકાર ચરિત્રાવલી
શહાદત
( પૃથ્વી ) મશાલ સળગાવી મૂકે દુ:ખિયાં જને ઢૂંઢવા; પ્રફુલ્લ તુજ સ્વમની—જીવનનાં—અધૂરી કળીઃ અસંખ્ય કચડાયલાં અબલની થવા પ્રેરણા, દીવેલ ખૂટતાં બલિ બની જજે મશાલે ચડી.
ફુગાવ તુજ કલ્પ્ય સૃષ્ટિ સજવા નવાં આયુધો, નવાં સરજા વિના ક્યમ શમે ક્ષુધા ક્રાંતિની ? નવાં સરજને વિના પ્રતીતિ રે, થશે શ્રાંતિની ! મરી જીવવું એ વૃત્તિ વી રહ્યાં નવાં સર્જને. નહિ સૂરજના વિના ધરતી રૂપ ધારે નવું, નથી રજની દીસતી મધુરવી વિના ચંદ્રિકા; લીલેાતરી વિના સુધા પ્રકૃતિમાં નથી ઊડતી, નથી નૂર સ્વત ંત્રતા તણું કદી શહીદ્દો વિના.
શહાદત બની જશે જીવનની જયંત કરવા તને કમાન રચશે ધ્રુતિ !
ઊંચે નીચે આ શું હું કયાં ઊભે ?–મુજ
પાસ
વિશ્વ અને વ્યક્તિ (વસ’તતિલકા )
સહુ દિશે પ્રસર્યું અપાર
મજા જે ઘડી, જગ સિંહાસને ઊતરી
વ્યક્ત સઘળુ
આ
તારા અસંખ્ય
સબન્ધ શા
અદૃશ્ય સૂત્ર
ઝાડ ડુંગર
બધું નિરખું જે મુજ નિવાસ કહાં
સકલ
અનન્ત
ધન વાદળ
સાથ
સ
મહીં
ઈન્દુલાલ ગાંધી
આસપાસ ? પ્રમાણું ?
દિસતું અજાણ્યું.
૧૬
અગાધ
વ્યામ,
સૂ`
સામ;
હશે મહારા,
પરાવનારા ?
