________________
૧૯૩૨ ની કવિતા
વિરાટનું સોણલું તો સરી પડયું, ' ધીમે રહી અંતર ખોલી આપ્યું; અનન્ત એવું અવકાશ વ્યાપ્યું, અશ્વિનીને સાંપડયું મ–તુંબડું.
સંગીતના શાશ્વત બેલ થીજતાં તારા બની તુંબ મહીં દીવા થતા !
કૃષ્ણલાલ શ્રીધરાણી
બે ભાવનાઓ
(પૃથ્વી) જયદિ જવું ગમે જ-સ્મિત લક્ષ્મીનાં ઓસરી, સુવર્ણતણ કાન્ત કાતિ મળી જાય માટી મહીં, હીરા રતન ને મણિ પથ તણી બનો કાંકરી, પરંતુ અમલું પ્રસાદમય હાસ્ય પારિત્ર્યનું થજે ન કદિ ઝાંખું, ના મલિન એ કદિ યે થશે, નિરંતર પ્રસન્ન પદ્મસમ અંતરે એ ઠરા.
ભલે સકળ વિશ્વનાં વિષ જવલંત ને કારમાં સુખે જગત ઠાલવે મુજ મુખે, અને દાહના દુઃખે અણુઅણુ બને વિકલ વ્યરત છો માહરા; પરંતુ ધરશે નહિ હૃદય વાકાઠિન્યને, સૂકાઈ ઉરથી જશે ન કદી પ્રેમની નિઝરી, વહી વહી વિશાલ વિશ્વપટ નિત્ય ભીજાવતી. રહે વિષસમુદ્રમાં અમૃતપૂર્ણ મંદાકિની, અનંત સ્મિતના તરંગ પર ભદ્ર વિસ્તારતી.
પૂજલાલ:
૧૬૫
