________________
[ લોકસાહિત્યમાળા મણકે-૬ મારી રે મારી અવળાસવળી ઠેટ,૧
કે ડાબા પગની મોજડી રે લોલ. કરશનજી ! મારવી એટલી માર,
કે ઓરતા રહી જશે રે લોલ, રાધાગેારીને ઝટકે ચઢિયેલ રીસ,
પાછાં વયાં રે લોલ. રાધારીએ દડબડ મેલી દેટ,
કે ભોગળ ભીડિયાં રે લોલ. ઝીણા ઝરમર વરસ્યા મેઘ,
કે ઝબૂકે વીજળી રે લોલ, કરશનજી ગાયો ચારી ઘેર આવ્યા,
કે આંગણ ભલા રે લોલ. રાધાગારી ઉઘાડજો રે કમાડ,
કે માથે ભીનાં મરિયાં રે લોલ. મારાં સેને જડયાં કમાડ,
કે ભગળ ભીડિયાં રે લોલ. જા જા રે માનીતીને મોલ,
કે સવારે વહેલા આવજે રે લોલ. કરશનજીને ઝટક ચઢિયેલ રીસ,
કે ઝટ પાછા વયા રે લોલ. કરશનજીએ ઝાલી દવારકાંની વાટ,
કે હાથમાં તુંબડી રે લોલ, આવી રે રૂડી વેડિયા વડની છાંય,
કે તાંબા બેડાં જળ ભર્યો રે લોલ, આવ્યો કયા મલકને સૂબ,
કે બેડાં વટાળિયાં રે લોલ. ૧. વેલ, ૨. મોળિયાં. ૩. બેડલાં.
