________________
મેવાસનાં લોકગીત ] માથે રે મેલે ગળગળો કંસાર,
કે ખાળે ઘાલ્યાં ચૂરમાં રે લોલ. ગોવાળિયા દેખાડ વનની વાટ,
કે વનમાં ભૂલાં પડ્યાં રે લોલ, રાધાનેરી અવને કાંઠે ધેન,
કે કરશન ચારે ગાવડી રે લોલ. કરશનજી ! કાં ઉતારું તારાં ભાત ?
કે શું નથી બોલતા રે લોલ ! આવાં રૂડાં આસપાલવનાં ઝાડ,
કે શુંયે નથી સૂઝતાં રે લોલ ? રાધાગારી ! અવને કાંઠે ઘેન,
કે પાછી વાળજો રે લોલ. કરશનજી ! તમારી ચારેલ ધેન,
કે અમ થકી નહિ વળે રે લોલ. કરશનજીને ઝટક ચઢીયેલ રીસ,
કે જમતાં ઊઠિયા રે લોલ.૪ કરશનજીએ ભાંગી કદમની ડાળ,
કે રાધિકાને મારવા રે લોલ, સોટીઓ મારીઓ સો ને સાઠ,
કે લોહીની નકે વહે રે લોલ. ૧. વન-વને–વનમાં. ૨. પાઠાંતરઃ રાધાગારી ! ડુંગરે ચરતેલી ગાય,
કે ગાય પાછી વાળજો રે લોલ. ૩. ,, : પ્રભુજી તમારી ગાય, કે અમ થકી નહિ વળે રે લોલ. ૪. , : પ્રભુજીને ઝટક ચઢિયેલ રીસ, કે જમતાં ઊઠિયા રે લોલ ૫. , : પ્રભુજીએ.
