________________
૩૦
[ àકસાહિત્યમાળા મણુકા–૬
ગાકુલ ગામ રળિયામણુ રે, ત્યાં ખતીયે માંડયા ખેલઃ
અમને વાલા લાગે કુવર ના. કાન, રચો તે! ને ભેાજન લાપસી, તમે ચાલેા તા કઢિયલ દૂધઃ
અમને વાલેા લાગે કુંવર નંદના. ગામ રળિયામણું રે, ખંતીલે માંડયા ખેલઃ
અમને વાલે! લાગે કુવર નના. કાન, રવો તે। પાઢણ ઢાલિયા રે, તમે ચાલે! તે। હી ડાળાખાટઃ અમને વાલે લાગે કુવર નંદુને ★
૩ર
ગેાકુલ ત્યાં
કૃષ્ણે તી ચાલ્યા દવારકાં ને, પ્રભુ સુરતી લખી દેતા જાવ; હાં રે પ્રભુ સુરતી લખી દેતા જાવ, તમ પર વારી જાઉં મારાજ, સુરતી લખો તમ તણી ને પ્રભુ, તમ સરખી અણુસાર; હાં રે પ્રભુ તમ સરખી અણુસાર, તમ પર વારી જાઉં મારાજ, ખાયે.... ખાજુબંધ બેરખા ને, પ્રભુ દશે આંગળિયે વેઢ; હાં રે પ્રભુ દશે આંગળિયે વેઢ, તમ પર વારી જાઉં મા’રાજ. માથે મેવાડી મેાડિયા ને, પ્રભુ ખભે ખંતીલેા પ્રેસ; હાં રે પ્રભુ ખભે ખ'તીયેા ખેસ, તમ પર વારી જાઉં મા’રાજ. પગમાં પીરાજી મેાજડી ને, પ્રભુ ચારણિયે' સુરવાલ, હાં રે પ્રભુ ચારણિયે સુરવાલ, તમ પર વારી જાઉં મારાજ, એલે કાંઠે પ્રભુ ઊતર્યાં ને, પછી લીધેા મણિયારાને વેશ; હાં રે પછી લીધે મિયારાના વેશ, તમ પર વારી જાઉં મા'રાજ. સાના ઇઢાણી રૂપા બેડલું ને, રાણી રાધાજી પાણીલાં જાય; હાં રે રાણી રાધાજી પાણીલાં જાય, તમ પર વારી જાઉ... મારાજ.
