________________
[, લોકસાહિત્યમાળા મણકો-૬ પક પુસ્તહવે ત્યાંથી ઊપડયા, તે પેલાં તોરણા ડિ જ્યાં અડાણે મેલેલો છે, તે શેઠને ઘેર આવ્યા. શેઠને કે કે, “શેઠ ! અમારે ઘેડો અમને પાછા આલો. તમારા છાઁ રૂપિયા ઉપાડયા હતા, તેના અમે બારસે આપીએ છીએ.” શેઠ કે કે, તમે બારસે આપિ એ વાત ખરી, પણ તમારે એ ઘેડે મારે ઘેર શું ખાઈને જીવે ? એ તે વહેલે મરી ગ્યો.” કુંવર કે' કે “મારે દેવતાઈ ઘેડે મરે નઈ? હવે ઘડાને જાણ થઈ કે મારે ચઢનારો આ ગામમાં આવ્યો છે તેથી ભેંયરામાં તે અરણે છે. કુંવર કે કે, “શેઠ ! મારો જોડે તમે ના કે'તાતા ને, ક્યાંથી આવ્યો ?” એ ઘોડાને બારણે કાઢયો, ને બારસેં રૂપિયા આપીને લીધે.
શેઠ કે કે, “બારસે રૂપિયા તે મેં સેંયરું બાંધવામાં ખરચ્યા છે, ત્યારે મને એમાં ફાયદો શું મળે ?" કુંવર કે કે, “દાનત તેવી બરકત, કાં આ જનમમાં ને કાં આવતા જનમમાં. કરમ એવી બુદ્ધિ થાય, ને બુદ્ધિ એવું ફળ મળે.' - ત્યાંથી બને ભાઈ ઓ પોતાના બાપને ગામ ગયા, ને સીમાડે પડાવ નાખ્યો. બાપને ખબર મોકલી, કે તમારા કુંવર ઝાંઝ ને માંડણ દેશવટે ગ્યા'તા ઈ જીવતાજાગતા પાછા ઘેર આવ્યા છે. રાજાએ કમાનીતી રાણીને બોલાવી શેરડીઓ વળાવી, તારણે બંધાવ્યાં, સાથિયા પુરાવ્યા, હેમ કર્યા, ને વાજતેગાજતે સામાં આવ્યા, અને સોનારૂપાનાં ફૂલ પડાવ્યાં હતાં, તેના વડે કુંવરને ને વહુઓને વધાવી લીધાં.
એ નર તે ગયા વહી, પણ એમની વાતો રહી.
૧. ધરેણે ૨. ખુંખારે છે.
