________________
૨૯૪
[ લોકસાહિત્યમાળા મણકે-૬ જઈશ. એક સવા મણ અડદ લાવીને ઝીણા દળ. તેનું એક પૂતળું એવું બનાવ કે જાણે બીજે માણસ !” એ પૂતળું લઈને કુંવર દરવાજે છે ને ત્યાં પૂતળાને સુવાડી ઉપર માદરપાટનું કપડું ઢાંક્યું, ને પછવાડે બાજરીને પૂળો ઊભો કર્યો ને પોતે નવધારું ખડગ ધરીને દરવાજા પાંહે બારીમાં બેઠો.
રાતના બાર વાગ્યા ને મધરાતને ગદર શે એટલે પેલો રાક્ષસ “ખાઉં ખાઉ' કરતો આવ્યો ને બરાબર દરવાજાની સામે આવીને ઊભે. કુંવર વિચાર કરે, “મેં કજિયો ભા નથી તે શી રીતને કરું ?” પછી જીવ કાઠે કરીને નવધારું ખડગ તાણીને
ભે થયો. હવે પેલો રાક્ષસ મોઢામાં પૂતળું ગળવા જાય છે, એટલે અડદને લોટ મોઢામાં ચૂંટી રહ્યો છે, ને કુંવરે નવધારે ખડગ વાવયું, ૧ તે તેને રામશરણ કરી નાંખે. પછી તેના બે કાન વાઢી લીધા, ચાર પગનાં બધાં વાઢી લીધાં ને પૂંછડું પણ કાપી લીધું. એ બધાને ઢાલની ગાદીમાં દબાવી લઈને દરવાજો બંધ કરીને ઓઝાને ઘેર આવ્યા. ત્યાં તેને ઊંચી ખીંટીએ ભરાવીને સૂઈ રહ્યો. સવારને પર થયે, એટલે ગામના લોક દિશાએ જવાને નીકળ્યા પણ દરવાજો બંધ હતો. જોકે કે’ કે, “ દરવાજે ઉધાડે, કોણે બંધ કર્યો ?'
ત્યાં લોક ભરાયું, એટલે રાક્ષસ દીઠામાં આવ્યો. તે જોઈને સી નાઠા, ને ગામમાં બુમરાણ મચાવી મેલી. કે, રાક્ષસ આવે છે; રાક્ષસ આવે છે !” તેથી કેટલાક ભડવીર હતા તે બંદૂક લઈને રાક્ષસને મારવા ગયા. આઘેથી બંદુકના ભડાકા કર્યા. આથી પેલું મડદું ઉથલાઈ પડયું, એટલે તરવાર બરવાર ભાંગીને કચેરીમાં ગયા, કે”, “રાજાજી ! અમે રાક્ષસને માર્યો છે.” એમ બધા ગામનાં લોક કહેવા લાગ્યા.
૧. વાપર્યું,
