________________
૨૮૬
[ લોકસાહિત્યમાળા મણકે-૬ માળણ કે “ભાઈ ! તમે રેલ્લાં પાડાં ચારશો ?” કુંવર કે “હા બેન ! ચારશું.'
માળણ ફરીથી ગામમાં બૂમ પાડી આવી, કે “મારા ભાઈ આવ્યા છે, ને જેને રેલાં પાડાં છેડવાં હોય, તે આવીને મૂકી જજે.”
સવારને પિ૨ ચ્યો, એટલે ગામનાં બધાં રેલાં પાડાં છે.ડાવી આવી, ગામની ભાગોળે લાગીને ભેગાં કર્યા. ને તે લઈને કુંવર બીજા ગોવાળ ભેગો સીમમાં ઊપડ્યો. એમ રોજ રોજ ચારતા છે મહિના થઈ ગ્યા, પણ કુંવર શેવાળની પાસે આવે નહીં ને કેઈને ભેગે થાય નહીં. સવા લાખ શેવાળ હતા, તે માંહોમાંહે પૂછવા લાગ્યા, કે, “આપણામાં આ ગોવાળિયું કાંઈ મળ્યામાં આવતું નથી, ને આ એકલું એકલું રે' છે, તેનું કેમ કરીએ ? પછી ગોવાળિયાએ વિચાર કર્યો કે, “આપણામાં વડપેંડાર છે. નહિ. જેની ચોટલી મોટી હોય, તે આપણે વડપેંડાર થાય.” સવા લાખ ગાવાળિયે ફાળિયાં ભોંય પર નાખ્યાં, પણ કોઈની ચેટલી મેટીય નહીં ને નાનીય નહીં. જાણે મસલમાન તે રોડાબડા ! પછી બધા વિચાર કરે, કે પેલું એકલું ગોવાળિયું છે, તેને આપણુ ભેગો લાવો સહાઈને.” પેલો એકલો હતો, પણ કાંઈ સવા લાખ ભાગે બીએ ? ત્યારે એ હતું, ત્યા બધા ગોવાળિયા ભેગા થયા. તેણે વાત વિગત કરતે કરતે, એની પાઘડી હતી, તે એને માથેથી પાડી નાખી, એટલે પેલા ગોવાળિયા બોલી ઊઠ્યા : ભા ! વડપેંડાર આ! વડપેંડાર આ !' એમ બૂમ પાડી. ચેટલી મેટી, તેમાં એને વડપેંડાર ઠરાવ્યો. કુંવર કહે, “ભાઈ, શું કરો છો તમે ?' તે કે, “જો ભાઈ!' હવે તમે કેશે એટલાં વાનાં અમે કરશું. તમે કે શે કે કૂવામાં પડે, તે અમે પડીશું. ત્યારે એણે સહુને રામ રામ કર્યા. પછી કે’ કે, “વરસાદ આવશે, ત્યારે ચોમાસાને દાડે આપણે ક્યાં રે'શું ?'
૧. વાછરડાં ૨. વડે ગવાળિય. ૩. પાઘડી. ૪. થી.
