________________
નર ગયા, ને વાત રહી ]
૨૦૧૫સેનાની ગેડી ને રૂપાનો દડો હાલ ને હાલ જોઈએ. રાણુ કે,
સોના રૂપાની તે બાપા, આપણા ઘરમાં ખોટ નથી.” પછી સેનીને તેડાવીને કે',
સેનીડાના બેટા રે, સેનાની ગેડી ને રૂપા દડૂલડોજી કુંવરોને ઘડીને તું આલ્ય, મારા લાલ રે. સે. મહેનતનાં મૂલ રે ઘણેરાં હું દઈશ રે જી, જેર ને ગેર પડે તે તારા બાપના, મારા લાલ રે, મ0
સોનીએ ગેડી ને દડે ઘડી આપ્યાં. તે લઈને કુંવર ગામની ભાગોળે રમવા નીકળ્યા છે. તે એક ભાઈ જાણે છેnકે ગ્યો, ને એક ભાઈ અમદાવાદ . તે અમદાવાદવાળો દોટું મારે તે ળકે જાય છે, ને ધૂળકાવાળો દેટું મારે તે અમદાવાદ જાય છે. એમ કરતાં બાર વાગ્યાને અમલ થયો છે, ત્યારે માનીતી રાણી સાત માળની હવેલીએ ચડીને બેઠી હતી, તે દાસીઓને કે કે, “આ દખણાદી દશે અંધારા જેવું શું થાય છે ?” દાસી કે’ કે, “અણુમાનીતી રાણીના કુંવર દડૂલે રમે છે.” રાણી કે કે, “કુંવર કેવાક છે તે મારે જેવા છે.” દાસી કે’, ‘સૂરજ જેવા પાઠા છે, પણ અહીં સુધી કેમ કરીને આવે ?'
રાણી કે', કે “એક ગોળનું ગાળામાણેક ને હાથપગ ધેવાનો લોટે લઈને બે દાસીઓ જાવ.” એમ બે દાસીઓ નીકળી. તે ગઈ એવી નાના ભાઈ પાસે ગઈ. નાના ભાઈ પૂછે, “કયા મહેલથી લાવ્યાં છે ?' દાસી કે', “મોટા મહેલથી.' કુંવર કે “મોટા એ મારા છે, ને નાના એ તમારા છે, માટે લેવાય.” કુંવરે હાથપગ ધોવાનો લોટે લીધે. એટલામાં મોટાભાઈ એ દેટું માર્યું, તે વખતે દાસી ખાલી હાથે હતી એટલે એણે વચ્ચે આવીને દડો લઈ લીધો, ને લાવીને રાણીને આપ્યો. પેલા બે ભાઈ એકેકની
૧. ઝીણું ભૂકી ૨. રોટી, ૩. તેજસ્વી ૪. ગળમાણું; ગોળનું પાણી.
