________________
૧૫ર
[ લોકસાહિત્યમાળા મણકો
ત્યાંથી તે શરવણ ચાલ્યો જાય, સુખડિયાનું ઘર પૂછતે જાય..
ભાઈ રે સુખડિયા તું મારે વીર, કંડિયા ભરને પાંસરા તીર; કંડિયા ભરીને વાળને બાપ,
તે જમશે મારાં મા ને બાપ. ત્યાંથી તે શરવણ ચાલ્યો જાય, પિતાના ઘર–પંથે જાય;
કાવડે બેસાડ્યાં બાપ ને માય,
તીરથ કરવા ઈ વેગે જાય. તીરથ ફરિયો અડસઠ સાર, પછી આ અધ્યા દ્વાર;
આંધળાં માબાપ તરસ્યાં થાય,
પાણીડાં ભરવાને શરવણ જાય. કાવડ ભેરવી આંબા ડાળ, શરવણ સિધાવ્યા સરોવર–પાળ;
ભખ ભખ ઘડાનો શબદ જ થાય,
દશરથ શિકારીને જાણ જ થાય. શબદવેધી એક છોડયું બાણ, જઈ શરવણને વાગ્યું જાણું.
“રામ” કહીને પડિયા જ્યાંય,
દશરથ આવ્યા વેગે ત્યાંય. એટલે શરવણ બોલ્યા વાણ, પાણીડાં પા જઈને જાણ;
બોલ્યા વિના તે પાણીડાં પાવ, જે બાલશે તો બગડે દાવ.
