________________
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
* ગુરુ મહારાજની અમૃતમય દેશના સાંભળીને કેટલાક જીવો એ તરત જ દીક્ષા ગ્રહણ કરી. કેટલાક અશકતો એ દેશવિરતિ ધર્મ અંગીકાર કર્યો. દેવસિંહ કુમારે પાંચ અણુવ્રતનો સ્વીકાર કરીને પૂછ્યું, “ભગવન ! દ્રવ્યસ્તવ કરવા વડે શુકયુગલની કલ્યાણ પ્રાપ્તિ કેવી રીતે થઈ તે આ સભાના બોધ માટે કહો.” કુમારના કહેવાથી ભવ્યજનોના હિત માટે ગુરુ મહારાજે શુકયુગલનું કથાનક કહેવું શરૂ કર્યું.
“દક્ષિણ ભારતમાં વૈતાઢય પર્વત પાસે સિદ્ધિકર નામનું સુંદર ઉદ્યાન આવેલું છે. સદાકાળ ફળ આપનારા અનેક વૃક્ષો, લતાઓ મંજરીઓ, ફળ અને કૂલથી લચી પડેલા એ વન તેની અપૂર્વ શોભાના કારણે વિદ્વાનોની પ્રશંસા પામેલું હતું. સ્વર્ગના ટુકડા સમા એ રમણીય વનખંડમાં વિદ્યાધરોએ બનાવેલા જિનમંડપમાં સ્વર્ણપીઠ ઉપર પધરાગ મણિરત્નથી રચાયેલી અત ભગવાનની પ્રતિમા હતી. વિદ્યા સાધવા માટે આવતા અનેક વિદ્યાધરવિદ્યાધરીથી પૂજાતા એ ભગવાન કલ્પવૃક્ષ સમાન અમોઘ ફળ આપનારા હતા. તે વનમાં જિન-ચૈત્યની પાસે આવેલા વિશાળ આમ્રવૃક્ષ ઉપર પરસ્પર ગાઢ સ્નેહવાળું શુક યુગલ રહેતું હતું. તિર્યંચ યોનિમાં હોવા છતા સરળ પરિણામી અને લઘુકર્મી આ યુગલ દરરોજ વિદ્યાધરોથી પૂજાતા ભગવાનને જોઈને શુભ પરિણામી થયું હતું. મિથ્યાત્વરૂપી અંધકારનો નાશ થઈને જ્યારે સમક્તિ રૂપ સૂર્યનો આત્મામાં પ્રકાશ થાય છે ત્યારે દેવ, ગુરૂ અને ધર્મ ઉપર આત્માને અવશ્ય પ્રીતિ થાય છે. સુંદર ભાવની પરંપરાથી વૃદ્ધિ પામતા પરિણામે એક દિવસ એક શુક યુગલને ભગવાનને પૂજવાનો વિચાર આવ્યો. વિદ્યાધર વગરના ભગવાનને એકાકી જોઈને આમ્રવૃક્ષની મંજરીઓ લાવી એકવાર શુકશુંકીએ ભાવથી ઉલ્લાસ પામતા એ ભગવાનને પૂજ્યા. ચરણ, કર્ણ અને મસ્તકને મંજરીથી શણગાર્યા અને ભાવના -પ્રાર્થના કરી. પછી તો જ્યારે
જ્યારે એકાંત અવસર મળતો ત્યારે તે સમયનો લાભ એ શુકશુંકીએ લેતા. પરિણામે બંને એ તિર્યંચ નામકર્મનો નાશ કરી શાતાદનીય સહિત મનુષ્યનું આયું બાંધ્યું.
