________________
42
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
પાઠશાળામાં અભ્યાસ કરવા આવવા માંડી. ચારેય સરખી વય અને સરખું સૌંદર્ય ધરાવતી બાળાઓમાં મૈત્રી થઈ. સાથે રમે, સાથે જમે અને સાથે અભ્યાસ કરતી એ ચારેય બાળાઓ એકબીજા ઘેર જવા માંડી. એક દિવસ ઋદ્ધિસુંદરીને ત્યાં બધીય બાળસખીઓ ભેગી મળી હતી ત્યારે કોઈ પવિત્ર અને સૌમ્ય નારી સાધ્વીને જોઈ સખીઓએ પૂછ્યું. “ઋદ્ધિ આ પવિત્ર આર્યા કોણ છે ?” ઋદ્ધિસુંદરી એ જવાબ આપ્યો, “ધર્મનો ઉપદેશ આપનારા અમારા ધર્મના એ પવિત્ર ગુણશ્રી નામે આર્યા છે. બધી બાબતોએ ઊભા થઈને ગુણશ્રી આર્યાને વંદન કર્યું. તેમણે ચારેને હિતકારી એવો ધર્મોપદેશ આપી એમના આત્માનો ઉદ્ધાર કર્યો.”
સાધ્વીજીનો ધર્મોપદેશ સાંભળી રાજકુમારી બોલી, “હે ભગવતી ! ચરિત્ર ધર્મ તમે લીલામાત્રમાં પાળી શકો છો. પણ અમારા માટે તો મેરૂના સરખો અથવા તો તેથીય અધિક છે કારણકે ઉત્તમ બળદ જ ગાડાનો ભાર વહન કરી શકે છે. નાના વાછરડાઓ નહિ. માટે અમારી ઉપર કરૂણા કરી અમને શ્રાવક ધર્મ આપો જેથી અમારું કલ્યાણ થાય.”
રાજકુમારીનું વચન સાંભળીને સાધ્વીજીએ ચારેને દેવગુરુ અને ધર્મનું રહસ્ય સમજાવી સમકિવંત બનાવ્યા અને તે પછી પરપુરુષના ત્યાગરૂપ શિયળવ્રત ઉચરાવ્યું. ગમે તેવા વિષય સંજોગોમાં પણ શિયળ સાચવવાની ભલામણ કરી સાધ્વીજી પોતાના સ્થાને ચાલ્યા ગયા. સખીઓ પણ પોતપોતાના ઘેર ચાલી ગઈ. થોડા વર્ષો વહી ગયા. રતિસુંદરી પૂર્ણ યૌવનની કક્ષાએ પહોંચી ગઈ એક દિવસ નંદપુરના અધિપતિ ચંદ્રરાજાએ રતિસુંદરીના રૂપની ખ્યાતિ સાંભળી અને તેને પરણવા માટે આતુર થઈને પોતાનો દૂત નરકેસરી રાજા પાસે મોકલી આપ્યો. નરકેસરી રાજા ખુશ થયો અને રતિસુંદરીને પ્રધાનો સાથે નંદપુર મોકલી આપી. ચંદ્રરાજા મોટા મહોત્સવપૂર્વક પરણ્યો. એક દિવસ ચંદ્રરાજા રાજસભા બેઠો હતો. ત્યારે કુરુદેશના રાજા મહેન્દ્રસિંહનો દૂત આવીને કહેવા માંડ્યો કે રાજાએ કહેવડાવ્યું છે કે વંશ
