________________
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
અનુભવતા ગુરૂને વાંદવા આવ્યો. તેમને વંદન કરી ધર્મદેશના સાંભળવા બેઠો. “મનુષ્ય ભવમાં પણ રંક, ગરીબ અને નિર્ધનને દ્રવ્ય કમાવાની, ધનિકને ધનના રક્ષણની ચિંતા, વાંઢાને સ્રીની ચિંતા, પરણેલાને પુત્રની ચિંતા, થયા પછી તેમના લગ્નની ચિંતા એમ ચિંતાઓનો પાર નથી. એ બધી ચિંતાઓનો ત્યાગ કરી મુક્તિનો માર્ગ પસંદ કર.” ગુરુની વાણી સાંભળી રાજાએ નગરમાં આવીને વીરસેન કુમારને રાજગાદી સોંપી, જિનપ્રિય, મંત્રી, સામંત અને શ્રેષ્ઠિ સાથે દીક્ષા ગ્રહણ કરી. રાજા વીરાંગદ છઠ્ઠ, અઠ્ઠમની તપસ્યા કરતાં, સાધુધર્મની દવિધ સમાચારીનું આરાધન કરતા અને મુનિપણાની વૈયાવચ્ચ કરતાં ખૂબ પુણ્ય ઉપાર્જન કર્યું. પ્રાણાંતે અનશનપૂર્વક કાળ કરી મહાશુક્ર દેવલોકમાં ઇન્દ્રપદ પામ્યા. જીનપ્રિય શ્રાવક પણ એ ઇન્દ્રિનો મહર્ષિ એવો સામાનિક દેવ થયો.
184
પેલો મોહન ત્યારથી સાધુદ્રોહી થઈ ગયો અને સાધુઓના છિદ્ર જોવા લાગ્યો. મિથ્યાત્વવાળો હોવાથી પૌષધ, પ્રતિક્રમણના બ્હાને ઉપાશ્રયમાં જઈ સાધુઓનાં ઝીણામાં ઝીણા છિદ્રોને મોટું સ્વરૂપ આપી લોકોની આગળ સાધુઓની નિંદા કરતો. સાધુઓ માટે ગમે તેમ ભૂલો કાઢીને બોલબોલ કરતો. મુનિઓના પ્રતિદિવસ અવર્ણવાદ બોલતા મુગ્ધ શ્રાવકોનાં મન તેણે સાધુ ધર્મથી ભ્રષ્ટ કરી દીધા. મોહને દરરોજ સાધુઓની નિંદા કરીને મહાપાપકર્મ ઉપાર્જન કર્યું. એ પાપના જોરે તેને આ ભવમાં મુખપાકનો રોગ થયો. એ રોગમાંજ મૃત્યુ પામી વિંધ્યાચળની તળેટીમાં હાથી થયો, ભિલ્લોએ હાથીને પકડીને નગરમાં વેચ્યો. વણિક મહાજને એ હાથીને ખરીદીને રાજાને વેચ્યો. યુદ્ધમાં ઉપયોગી થઈ પડશે એમ માની રાજાએ તેને વૃદ્ધિ પમાડ્યો. ભવાંતરના સ્વભાવથી હાથી ના ભવમાં પણ તે યતિઓનો દ્વેષી થયો. એક દિવસ મનમાં સ્વાધ્યાય કરતા સાધુઓનો શબ્દ સાંભળી ક્રોધથી ધસમસતો હાથી સાધુઓને મારવા દોડ્યો. પણ માર્ગમાં રાજપુરુષોએ એનું મસ્તક ફાડી નાખ્યું. આર્તધ્યાને મરણ પામી રત્નપ્રભા નામે પહેલી નરકનો અતિથિ થયો. ત્યાં પાપકર્મોને ભોગવી યેન પક્ષી થયો. એ ભવમાં પણ બહુ પાપ કરીને વાલુકાપ્રભા નામે
