________________
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
169
:: ભાઈની શોધમાં જ
નાના ભાઈ રત્નાસારનો સ્નેહ યાદ આવવાથી બધી ય પ્રિયાઓને ત્યાં જ રાખીને બહાર નીકળ્યો. રૂપ પરાવર્તન કરી ગિરિ સુંદર નગરમાં આવ્યો નગરમાં શોકનું વાતાવરણ હતું. કોઈને પૂછવાથી જવાબ મળ્યો, “રાજકુમાર ગિરિસુંદર ચોરને શોધવા ગયા તે વાતને એક મહિનો થયો છતાં એમના સમાચાર નથી. તેમને શોધવા તેમના લઘુબંધુ રત્નસાર પણ ગયા હોવાથી આખું નગર શોક સાગરમાં ડૂબી ગયું છે.” વાત સાંભળીને ગિરિસુંદર પણ ભાઈને શોધવા ચાલ્યો. અનેક ગામ, નગર, શહેર, પર્વત વગેરે સ્થાનકે ફર્યો. છતાં રત્નસારના સમાચાર ના મળવાથી દુઃખી થઈને કોઈ નગરના નજીક સમીપે રહેલા દેવકુલમાં ઓવ્યો. અનેક મુસાફરો ત્યાં ઉતરેલા હોવાથી રાત્રી પસાર કરવા ત્યાં જ રોકાઈ ગયો. રાત્રીના સમયે બધા મુસાફરો ભેગા થઈને સુખદુઃખની વાત કરવા માંડ્યા. તેમાં એક મુસાફર બોલ્યો, “મારા પ્રત્યક્ષના અનુભવની વાત તમે સાંભળો. પરદેશના કુતૂહલ જોવા હું ઘેરથી નીકળ્યો. અનુક્રમે (ફરતાં ફરતાં) એક અરણ્યમાં આવ્યો ત્યારે ત્યાં એક સ્વરૂપવાન નરનો ભેટો થયો એ રાજકુમાર સાથે મુસાફરી કરતાં અમે બંને મિત્રો બની ગયા. ફરતા ફરતા અમે એક શૂન્યનગરમાં પહોંચ્યા આખા નગરમાં અને રાજમહેલમાં કોઈપણ મનુષ્ય કે પ્રાણી અમને મળ્યો નહિ. રાત અને રાજમહેલમાં પસાર કરી. મધરાતે હું તો નિદ્રાધીન થઈ ગયો પણ રાજકુમાર રત્નસાર મારું રક્ષણ કરતો હતો. એ સમયે એક વિકરાળ સિંહ આવી પહોંચ્યો. ભૂખથી પીડાતા તેણે રાજકુમારને પાસે મારા માટે માગણી કરી. રાજકુમારે તેની માગણી સ્વીકારી નહિ. અને કહ્યું, “મારા શરણે રહેલાને અપાય નહિ. તું ભૂખ્યો હોય તો મને ખાઈ જા.” સિંહ નવાઈ પામી ગયો. બોલ્યો, “ગમે તે ભોગે પોતાનું રક્ષણ કરવું તે નીતિ છે. માટે આ નર મને આપી દો.” પરંતુ રાજકુમાર માન્યો નહિ અને કહ્યું કે મને ખાવો હોય તો ખાઈ જા. રાજકુમારના સત્યથી પ્રસન્ન થયેલો સિંહ બોલ્યો, “હે
